Volgens de Welshe mythologie is Arawn de heerser van het rijk van Annwn, of Andere Wereld - de idyllische rustplaats van de overledenen. Als verantwoordelijke bewaker van zijn rijk is Arawn rechtvaardig en eerlijk, houdt hij zich aan zijn beloften, maar tolereert hij geen insubordinatie. Arawn staat voor eer, plicht, oorlog, wraak, dood, traditie, terreur en jacht.

Als koning van Annwn, de hemel van vrede en overvloed, stond Arawn ook bekend als de Deugdzame, de Voorziener, en de Beschermer van de Verloren Zielen. Maar omdat hij geassocieerd werd met de dood, werd Arawn vaak gevreesd en als kwaadaardig beschouwd.

Arawn in de Welshe folklore

Sommige geleerden geloven dat de naam Arawn een bijbelse oorsprong heeft. Men denkt dat hij afstamt van de Hebreeuwse naam Aaron die Mozes' broer was. Aaron kan vertaald worden als... verheven .

Anderen associeerden Arawn met een andere Gallische god - Cernunnos Een andere theorie beweert dat Arawn de Welshe tegenhanger is van de Keltische godheid Arubianus, omdat hun namen sterk op elkaar lijken.

De rol van Arawn in de Mabinogion

Arawn speelt een belangrijke rol in de Eerste en de Vierde Tak van de Mabinogion - de verzameling Welshe mythen die uit twaalf verhalen bestaat. In de Eerste Tak ontmoet Arawn de heer van Dyfed, Pwyll.

Pwyll kwam per ongeluk in het rijk van Annwn terecht. Hij had zijn honden ingezet om een hert te achtervolgen, maar toen hij op een open plek in het bos kwam, trof hij een andere roedel honden aan die zich tegoed deden aan het karkas van het hert. Deze honden hadden een bijzonder uiterlijk; ze waren uitzonderlijk wit met felrode oren. Hoewel Pwyll herkende dat de honden tot de Andere Wereld behoorden, joeg hij ze weg inom zijn honden te voeden.

Pwyll werd toen benaderd door een man in een grijze mantel die op een grijs paard reed. De man bleek Arawn te zijn, de heerser van de Andere Wereld, die Pwyll vertelde dat hij gestraft moest worden voor de grote onbeleefdheid die hij had begaan. Pwyll aanvaardde zijn lot en stemde ermee in om van plaats te ruilen met Arawn, door een jaar en een dag elkaars gedaante aan te nemen. Pwyll stemde er ook mee in om tegen Arawns grootste vijand Hagdan te vechten, diewilde zijn koninkrijk samenvoegen met dat van Arawn en over de hele Andere Wereld heersen.

Om een nieuwe onbeleefdheid te voorkomen, eerde Pwyll Arawns mooie vrouw. Hoewel ze elke nacht in hetzelfde bed sliepen, weigerde hij misbruik van haar te maken. Na een jaar stonden Pwyll en Hagdan tegenover elkaar in een gevecht. Met één machtige slag verwondde Pwyll Hagdan zwaar, maar weigerde hem te doden. In plaats daarvan riep hij zijn volgelingen op zich bij Arawn aan te sluiten, en met deze daad werden de twee koninkrijken vanAnnwn werden verenigd.

Pwyll toonde respect voor Arawn, en beiden bleven in deze periode kuis. Zij werden echte vrienden en wisselden geschenken uit, waaronder jachthonden, paarden, haviken en andere schatten.

Na de dood van Pwyll werd de vriendschap tussen Arawn en Pwylls zoon Pryderi voortgezet. Deze relatie wordt beschreven in de Fourth Branch of Mabinogi, waar de nieuwe heer van Dyfed, Pryderi, vele geschenken van Arawn ontving, waaronder de magische varkens van Annwn. De bedrieger en tovenaar Gwydion fab Don uit Gwynned stal deze varkens, wat Pryderi ertoe bracht Gwydions land binnen te vallen. Het geschil resulteerde in eenen Pryderi slaagde erin de bedrieger in één gevecht te doden.

Arawn in The Battle of the Trees

Er is een gedicht genaamd Cad Goddeu, of De slag om de bomen, in de Boek van Taliesin, dat het verhaal vertelt over Arawn en Amatheon. Volgens het gedicht stal Amatheon een jachthond, een bok en een kievit uit het rijk van Annwn.

Arawn begon Amatheon te achtervolgen met de bedoeling hem te straffen voor zijn misdaden. De boze god riep allerlei monsters op en versterkte ze met magie, en De Slag der Bomen begon.

Amatheon riep ook hulp in - zijn broer Gwydion. Gwydion gebruikte ook zijn magie en riep de grote bomen op om hen tegen Arawn te beschermen. De strijd eindigde met de nederlaag van Arawn.

De honden van Annwn

Volgens de Welshe folklore en mythologie, de honden van Annwn, of Cwn Annwn zijn spookachtige honden van de Andere Wereld die toebehoorden aan Arawn. Tijdens de vroege lente, winter en herfst gingen ze op Wilde Jacht, rijdend door de nachtelijke hemel en jagend op geesten en boosdoeners.

Hun gegrom deed denken aan trekkende wilde ganzen, luid van een afstand maar steeds stiller naarmate ze dichterbij kwamen. Men geloofde dat hun gehuil het voorteken van de dood was, waarbij ze de dwalende geesten verzamelden die dan naar Annwn - hun laatste rustplaats - zouden worden gebracht.

Later noemden christenen deze legendarische wezens de hellehonden, en dachten dat ze aan Satan zelf toebehoorden. Volgens de Welshe folklore was Annwn echter niet de hel, maar de plaats van eeuwige jeugd en gelukzaligheid.

Symbolische interpretatie van Arawn

In Keltische mythologie Arawn wordt afgeschilderd als de heer van de onderwereld en de dood. Naast het regeren over het dodenrijk, staat hij ook bekend als de god van wraak, oorlog en terreur. Zijn karakter is meestal gehuld in mysterie. In veel verhalen verschijnt hij als een obscure figuur gekleed in grijze kleding, rijdend op zijn grijze paard.

Laten we enkele van deze symbolische betekenissen uit elkaar halen:

• Arawn als de god van gerechtigheid, oorlog, wraak en eer.

Als de heer van de doden en de oorlogsleider van zijn rijk, woont Arawn in Annwn - de Onderwereld of het Hiernamaals. Annwn is de laatste rustplaats van de doden, waar het eten in overvloed is, en de jeugd eindeloos. Verantwoordelijk zijn voor zijn koninkrijk en het handhaven van de wetten van de doden maakte Arawn een rechtvaardige godheid, maar enigszins wraakzuchtig. Hij kon geen ongehoorzaamheid tolereren en voerde het recht met een ijzeren vuist.

Zoals we uit het verhaal van de Mabinogion kunnen opmaken, straft hij Pwyll voor zijn insubordinatie en voor het overtreden van de wet. Hij houdt echter zijn woord heilig, en houdt uiteindelijk de belofte die hij aan Pwyll heeft gedaan.

• Arawn als de God van Dood en Terreur

Arawn, de heerser van de Onderwereld, komt zelden in de wereld van de levenden. Omdat hij het land van de stervelingen niet fysiek kan betreden, stuurt hij er zijn jachthonden heen, die met hun gehuil dood en verderf zaaien. In het vroege voorjaar, de herfst en de winter gaan deze spookachtige witte honden met rode oren op jacht naar de ronddolende geesten. Ze vangen ook degenen die proberen te ontsnappen naar het land van de zon en begeleidenze terug naar Annwn.

Daarom vertegenwoordigt Arawn de natuurlijke wet van de dood en het concept dat alle dingen moeten eindigen, inclusief het leven.

• Arawn als de God van Magie en Bedrog

Arawn wordt gekarakteriseerd als een figuur die rechtvaardigheid hoog in het vaandel draagt en onrecht bestraft. Anderzijds kunnen we hem ook interpreteren als de meester van magie en bedrog. Veel legenden en verhalen benadrukken deze grijze aard en speelsheid van de god.

In de Eerste Tak van de Mabinogion straft Arawn Pwyll voor zijn wandaden, en ze wisselen van plaats. Op deze manier doet hij recht, maar tegelijkertijd gebruikt hij Pwyll, in de vorm van Arawn, om zijn oude vijand te bestrijden. Hij slaagt erin zijn eigen verantwoordelijkheid te ontlopen, door iemand anders te laten doen wat hem oorspronkelijk was opgedragen.

Volgens sommige verhalen had Arawn ook een magische ketel, met krachten om de doden tot leven te wekken, te verjongen en voedsel te koken, alleen voor de dapperen.

Arawn's heilige dieren

Volgens de Welshe mythologie wordt Arawn meestal geassocieerd met honden en varkens. Zoals we hebben gezien, vertegenwoordigen Arawn's honden, of de zogenaamde The Hounds of Annwn, het volgende. dood, leiding, trouw en jacht .

Arawn stuurt magische varkens als geschenk naar de zoon van Pwyll. Volgens de Keltische traditie vertegenwoordigen varkens overvloed, moed en vruchtbaarheid. .

Arawn's seizoenen

Arawn en zijn jachthonden zijn vooral actief tijdens de seizoenen herfst en winter. Tijdens de herfst veranderen de bladeren van kleur en vallen. Dit proces symboliseert verandering Het brengt ook een zekere melancholie omdat we weten dat de verandering die het vertegenwoordigt een lange en koude winter betekent. Als de herfst onze menselijke volwassenheid vertegenwoordigt, dan symboliseert de winter een einde, ouderdom en dood .

Arawn's heilige kleuren

Arawns heilige kleuren zijn rood, zwart, wit en grijs. In Keltische folklore, de kleur rood werd meestal geassocieerd met de dood en het hiernamaals en werd vaak beschouwd als een voorteken van pech .

Evenzo betekenen de kleuren wit, zwart en grijs samen meestal iets kwaads, evenals duisternis, gevaar en de onderwereld.

Arawn's heilige dag

Als bewaker van de doden moet Arawn over zijn rijk waken en voorkomen dat de geesten ontsnappen. De enige uitzondering is de nacht van Samhain de tijd waarin de poort naar de Andere Wereld wordt ontgrendeld en geopend. Gedurende deze tijd mogen alle zielen van de doden, evenals bovennatuurlijke wezens, de wereld van de levenden betreden. Daarom is Samhain het Keltische equivalent van het westerse Halloween, waarbij de overledenen worden gevierd.

Om af te ronden

Arawn is de machtige god van de oorlog, wraak en de wilde jacht. Hij was geen wrede figuur, maar slechts de plichtsgetrouwe bewaker van zijn koninkrijk, die de zielen van de doden veilig hield, terwijl hij het evenwicht van het leven behield en handhaafde.