Elke oude religie heeft een god van de liefde. De Keltische god Aengus is dat voor het volk van Ierland. Hij schiet geen mensen neer met... pijlen Met zijn eeuwig jeugdige uiterlijk en snelle en slimme tong, zou de knappe Aengus elk meisje in het land het hof kunnen maken.

De escapades van Aengus omvatten inderdaad veel hofmakerij. Meer dan alleen een god van de liefde, kan Aengus ook worden gezien als een god van de ondeugendheid, aangezien hij voortdurend ruzie maakt met zijn collega's. Tuatha dé Danann Maar dankzij zijn zilveren tong komt hij er altijd bovenop.

Wie is Aengus?

Illustratie van Aengus door Beatrice Elvery. PD.

Aengus de Jonge, of Aengus Óg, is de belangrijkste bard van de Tuatha dé Danann-stam van Ierse goden. Zijn naam wordt uit het Proto-Keltisch vertaald als Eén Kracht ( oino en gus ). De volledige naam van Aengus Óg kan dus begrepen worden als Jeugdige Kracht of De Kracht van de Jeugd.

En inderdaad, een van de kenmerkende kwaliteiten van de god Aengus is zijn nooit aflatende jeugd, dankzij de unieke omstandigheden van zijn geboorte. Dankzij die jeugdige knapheid en zijn affiniteit met poëzie en slimme woordspelingen is Aengus ook de Ierse god van de liefde geworden. Hij is zo charmant dat hij zelfs voortdurend vergezeld zou zijn van vier kleine vogels die boven zijn hoofd vliegen. Deze vogels zijnbedoeld om zijn kussen voor te stellen en hem nog onweerstaanbaarder te maken.

Toch is Aengus geen god van de liefde, zoals de godheden van sommige andere religies. Hij probeert anderen niet te inspireren tot liefde of hen te helpen er onbewust in te vallen. In plaats daarvan verpersoonlijkt hij gewoon de liefde en dient hij als rolmodel voor hoe poëtisch en charmant jonge mannen kunnen zijn.

Aengus' fantastische krachten

Aangezien hij een god is, moeten we niet verbaasd zijn over de vele magische trucs die Aengus in zijn mouw heeft. Ten eerste is hij onsterfelijk en eeuwig jong, wat vrij zeldzaam is in het pantheon, aangezien veel Keltische goden oud kunnen worden en op hoge leeftijd kunnen sterven.

Zoals andere goden van liefde en jeugdigheid in alle pantheons van de wereld, is Aengus niet alleen in staat om te genezen, maar ook om doden op te wekken. Hij heeft de krachten van wederopstanding geërfd van zijn vader, de Daghda. Het is ook van hem dat Aengus het vermogen heeft gekregen om te veranderen in welk wezen dan ook.

Ondanks dat Aengus een god van poëzie en liefde is, loopt hij niet ongewapend rond - hij is tenslotte een van de Tuatha dé Danann goden. In plaats daarvan is hij altijd gewapend met vier wapens. Twee daarvan zijn zwaarden - de Moralltach (Grote Woede), een geschenk van de god van de zee. Manannan mac Lir, en Beagalltach (Zijn twee speren heten... Gáe Derg en Gáe Buide .

Mythes over Aengus

Geboren in een dag

Ten tijde van zijn geboorte waren Aengus' vader, de patriarch en vruchtbaarheidsgodheid de Daghda, en zijn moeder, de riviergodin Boann, niet echt getrouwd. Boann was getrouwd met de god Elcmar en zij had een verhouding met de Daghda achter Elcmars rug om.

Toen de Daghda Boann per ongeluk zwanger had gemaakt, moesten de twee een manier vinden om de zwangerschap voor Elcmar te verbergen, anders zou hun affaire worden onthuld. Het plan was eenvoudig - de Daghda zou naar de hemel reiken en de zon pakken. Hij zou hem dan negen maanden lang op zijn plaats houden, waardoor Boanns hele zwangerschap slechts één dag zou duren. Op die manier zou Elcmar niet "de tijd hebben" om haar gezwollenbuik.

En zo gebeurde het - Boann doorstond de zwangerschap "snel" en baarde de kleine Aengus. Het paar gaf Aengus vervolgens aan de andere zoon van de Daghda, Midir, als voogd. Daarmee wist het overspelige paar niet alleen de toorn van Elcmar te ontlopen, maar schonk het Aengus ook per ongeluk de eeuwige jeugd door de unieke omstandigheden van zijn zwangerschap en geboorte.

Een gratis nieuw huis

Opgevoed door Midir en de Daghda, erfde Aengus veel van zijn vaders kwaliteiten, waaronder zijn snelle humor. Eén verhaal is daar bijzonder tekenend voor - het verhaal van hoe de Daghda en Aengus Elcmar's huis effectief stalen. Brú na Bóinne .

Volgens de mythe bezochten de twee gewoon Elcmar en vroegen hem of ze "voor een dag en een nacht" in zijn huis mochten blijven. Volgens de regels van de gastvrijheid stemde Elcmar toe en liet hen binnen. Waar hij echter geen rekening mee hield, was dat in het Oud-Iers "een dag en een nacht" kan betekenen "elke dag en elke nacht". Dus door hen in zijn huis binnen te laten, had Elcmar de Daghda en Aengus toestemming gegeven om Brú naBóinne voor altijd.

Dating ongeluk

Aengus mag dan onweerstaanbaar mooi en charmant zijn, maar hij heeft niet het hart van elke vrouw gewonnen. Er was een sterfelijke vrouw van grote schoonheid genaamd Étaín die hij niet kon overtuigen.

Volgens de mythe streden zowel Aengus als zijn grotere broer Midir om de gunst en aandacht van Étaín. Het was Midir die de hand van Étaín won, hoewel hij een riviergod was en geen god van de poëzie of de liefde. Helaas voor Midir was hij al getrouwd met Fúamnach de godin van afgunst en hekserij.

Je zou denken dat vreemdgaan met een jaloerse heksengodin geen goed idee is, maar Midir dacht niet zo goed na. Dus toen zijn vrouw ontdekte dat haar man achter haar rug om een tweede keer was getrouwd, werd ze woedend en scheidde het pasgetrouwde stel met haar magie. Niet alleen dat, maar Fúamnach veranderde Étaín ook in een vlieg en stuurde een krachtige windvlaag om haar weg te blazen.

Aengus, nog steeds erg verliefd op Étaín, vond haar en probeerde haar te genezen en weer gezond te maken. Maar, nog steeds in haar vliegvorm, landde Étaín per ongeluk op de beker van de krijger Étar'. voordat Étaín kon wegvliegen, slikte Étars vrouw haar per ongeluk in met haar drankje en doodde haar.

Étars vrouw werd wel zwanger ten koste van Étains leven, maar dat troostte Aengus niet echt. Woedend ging de god van de liefde naar Fúamnach en onthoofdde haar uit wraak voor Étains leven.

Het meisje van zijn dromen

De beroemdste mythe over Aengus is waarschijnlijk die van hoe hij zijn toekomstige vrouw ontmoette de mooie Caer Ibormeith Volgens de Ierse mythe verscheen een mysterieus meisje in Aengus' dromen terwijl hij sliep. Het meisje was zo mooi dat hij onmiddellijk verliefd op haar werd.

Een meisje vinden waarvan je alleen maar hebt gedroomd is niet gemakkelijk, dus riep Aengus de hulp van zijn ouders in bij zijn pogingen het meisje te vinden. Een jaar lang zochten Aengus en zijn ouders naar het meisje, maar hun pogingen waren tevergeefs. De Daghda en Boann vroegen ook vele andere Tuatha dé Danann goden om hulp en zij gingen nog een jaar door met zoeken.

Uiteindelijk kwam een van de velen die mee hadden gezocht tot een doorbraak. Koning Bodg Derg van Munster vond het meisje en ontdekte zelfs haar naam - Caer Ibormeith. De Daghda en Aengus moesten uitgebreid onderhandelen met de vader van het meisje Ethal Anbúail maar uiteindelijk vertelde hij hen waar ze was.

Caer Ibormeith was aan de oevers van een meer genaamd The Dragon's Mouth samen met 149 andere vrouwen, allen geketend. Aan het eind van het jaar op Samhain (31 oktober) zouden alle 150 maagden in zwanen veranderen en het hele volgende jaar in die vorm doorbrengen alvorens weer in vrouwen te veranderen.

Aengus herkende onmiddellijk het meisje van zijn dromen en smeekte om het jonge meisje te krijgen. Hij kon echter alleen de volgende deal krijgen - zodra zij samen met de rest van de vrouwen in een zwaan was veranderd, mocht Aengus raden welke van de 150 zwanen het meisje van zijn dromen was.

Aengus stemde toe en zodra de maagden in zwanen veranderden, veranderde ook hij in een zwaan. In die vorm riep hij Caer Ibormeith en zij ging onmiddellijk naar hem toe. Samen vlogen ze weg naar Aengus' huis.

Home Sweet Home

Thuisgekomen bij Caer Ibormeith, kreeg Aengus een onaangename verrassing - de Daghda stond op het punt te overlijden en had al zijn land weggegeven aan zijn kinderen. Om een of andere reden had hij echter niets daarvan aan Aengus gegeven.

Aengus hield zijn woede in en besloot de Daghda een eenvoudige vraag te stellen - dezelfde vraag die de twee jaren geleden aan Elcmar hadden gesteld - mocht Aengus een dag en een nacht in Brú na Bóinne doorbrengen? De Daghda stemde toe, zonder de truc te beseffen, en stond Aengus in feite toe voor eeuwig in Brú na Bóinne te blijven wonen, samen met Caer Ibormeith.

Symboliek van Aengus

De symboliek van Aengus is even mooi als duidelijk - hij symboliseert de schoonheid van jeugd, poëzie en liefde. Dankzij zijn eeuwige leven is hij altijd in de buurt en dient hij als een onmogelijke standaard voor alle jonge mannen die het hart van een vrouw willen winnen. Ook al raakt Aengus niet persoonlijk betrokken bij andermans streven naar liefde zoals sommige andere liefdesgoden, hij dient als inspiratiebron voor de schoonheid, de jeugdigheid,en charme die iemand moet hebben om liefde waardig te zijn.

Belang van Aengus in de moderne cultuur

Keltische goden zijn niet vaak vertegenwoordigd in de moderne popcultuur, maar Aengus is wel vaak verschenen in romans, stripboeken en andere fictie. Enkele prominente voorbeelden zijn William Butler Yeats' The Song of Wandering Aengus waar de god van de liefde de tragische hoofdpersoon is, eeuwig op zoek naar een verloren liefde.

Kate Thompson's De nieuwe politieman roman is een ander goed voorbeeld evenals Kevin Hearn's Opgejaagd - het eerste boek van de Iron Druid Chronicles waar Aegnus de hoofdrol speelt. Hij verschijnt ook in James Stephens'... De kruik met goud en Hellboy: The Wild Hunt .

Conclusie

Aengus is de knappe, eeuwig jonge en zeer welbespraakte Keltische god van de liefde en de poëzie. Slim, geestig en onweerstaanbaar charmant, Aengus is de bard van de Tuatha dé Danann goden van Ierland. Hij leeft gelukkig getrouwd met zijn vrouw Caer Ibormeith in het landgoed van zijn overleden vader Brú na Bóinne en hij dient als een onuitputtelijke inspiratie voor alle jonge mannen op zoek naar liefde.