Spegill - hvað táknar það?

  • Deildu Þessu
Stephen Reese

    Samkvæmt Merriam-Webster orðabókinni er hægt að skilgreina spegil sem fágað eða slétt yfirborð sem myndar myndir með endurkasti; eða einfaldlega sem eitthvað sem gefur okkur sanna spegilmynd.

    Speglar eins og við þekkjum þá eru uppfinning sextándu aldar, þar sem þeir voru framleiddir sem munaður fyrir mjög ríka. Áður en þá leituðu menn spegilmyndar sinnar í vatni, kopar, málmi og fáguðum hrafntinnu.

    Sem hlutur sem gerir þér kleift að sjá sjálfan þig, bjóða speglar (og hlutir sem varpa spegilmynd) upp á einstaka innsýn, sem gerir þér kleift að sjá sjálfan þig eins og þú ert í raun og veru. Í þessari grein munum við fjalla um táknmál spegla, sem og hvernig þeir eru notaðir í bókmenntum, listum og þjóðsögum.

    Tákn spegla

    Speglun speglaverkefnis af myndum og heiminum með því að endurkasta ljósi. Sem slík er táknmál spegla mjög samofið táknmáli ljóssins . Hér að neðan eru táknræn merking spegla.

    • Sannleikur – Sem hlutur sem gefur okkur raunverulega endurspeglun myndefnis, hluta og umhverfisins eru speglar augljós framsetning sannleikans . Spegill mun ekki ljúga til að þér líði betur. Frá hagnýtu sjónarhorni mun spegill segja þér hvort þú hafir bætt við nokkrum aukakílóum eða hvort þú sért með sýkingu. Það jákvæða er að spegill sem framsetning sannleikans er góður staður til að hvetja sjálfan þig áður en þú ferð út í hörkuheimur.
    • Þekking – Spegill gefur þér spegilmynd af sjálfum þér og undirstrikar hluti sem þú gast ekki séð með berum augum. Sem slíkt er litið á það sem hlut sem færir þekkingu um sjálfan sig.
    • Viska – Í nánum tengslum við þekkingartáknmálið sýnir spegill nýja og dýpri leið til að sjá sjálfan þig og má því líta á það sem merki viskunnar.
    • Hégómi – Litið er á spegla sem hégómamerki þegar þeir eru notaðir til að næra mjög mikið og óhollt sjálfsálit. Þetta er dregið af grísku goðsögninni um Narcissus sem segir frá fallegum dreng sem varð ástfanginn af mynd sinni og hélt áfram að stara á spegilmynd sína í laug þar til hann breyttist í blóm.
    • Blekkingar – Speglar eru líka álitnir sem tákn blekkingar, venjulega notað í listum og bókmenntum, til að gefa til kynna hvernig einhver getur auðveldlega orðið ástfanginn af mynd af sjálfum sér sem er ekki endilega sönn.
    • Galdur – Bæði forn og nútíma þjóðtrú segja frá töfrum sem haldið er í speglum. Speglar eru sagðir geta haldið sál í gíslingu og einnig til að einbeita orku. Þetta eru ástæðurnar fyrir því að speglar voru þaktir í jarðarförum og notaðir sem miðill til samskipta milli sviða.
    • A Way To The Soul – Fornheimurinn taldi að það að horfa á gler væri leið til að rannsaka sál þína. Þetta er ástæðan fyrir því að kvikmyndir sýna vampírur og djöflasem laus við spegilmynd vegna þess að helst skortir þessar einingar sál. Tengt þessari merkingu er sú trú að speglar séu leið til hins sviðs. Það er vegna þessara viðhorfa sem Kínverjar, Egyptar, Majabúar og aðrir menningarheimar huldu alla spegla við jarðarfarir til að gera sálinni örugga leið til himna og til að koma í veg fyrir að aðrar einingar komist yfir í heimur.
    • Tákn spegla í sálfræði – Í sálfræði eru speglar þröskuldur milli meðvitundar og undirmeðvitundar. Þetta er vegna þess að þeir kalla fram sjálfsvitund og kynna okkur persónu okkar. Með því að horfa í spegilinn geturðu horft út fyrir vitund þína og fengið innsýn í undirmeðvitundina.

    Tákn spegla í bókmenntum

    Ýmis bókmenntaverk sýna spegla sem táknmynd um sannleika, uppgötvun, hugrekki og vald. Það er mikið úrval bókmenntaverka sem nota spegla á stílfræðilegan hátt til að koma ákveðnum skilaboðum á framfæri.

    • Mirror “, ljóð eftir Sylviu Plath, sýnir konu að fara í gegnum ferðalag um sjálfsuppgötvun þar sem spegilmyndin sem hún verður vitni að í speglinum breytist smám saman frá ungri stúlku yfir í gamla konu. Í sama ljóði er spegillinn sýndur sem fjórhyrndur guð sem segir alltaf sannleikann eins og hann er.
    • Í sögunni um „ Mjallhvít, “ eftir Grimmsbræður, hinn illaDrottning sést nota spegilinn af tveimur ástæðum. Í fyrsta lagi ráðfærir drottningin sig við spegilinn daglega í leit að þekkingu. Hún vill vita hver fallegasta konan í landinu er. Í öðru lagi er spegillinn í þessari sögu sönn lýsing á hégóma og sjálfsþráhyggju. Vonda drottningin er svo heltekin af útliti sínu og af því að vera fallegasta kona landsins að hún þarf að leita staðfestingar á hverjum degi og þegar fallegri meyja kemur upp fer hún berserksgang.
    • Lagið “ Mirror Mirror” eftir Diamond Rio notar spegilinn sem hlutinn sem persónugerir orsök efnis háðs. Í textanum er rithöfundurinn að leita að uppruna ógæfu sinnar og spegillinn er til staðar til að minna hann á að hann er orsök eigin vandræða. Í þessu tilfelli er spegillinn að miðla visku.
    • Í laginu „Mirror“ með Justin Timberlake er spegillinn notaður sem spegilmynd sálarinnar. Justin syngur: " Það er eins og þú sért í speglinum mínum, spegillinn minn starir aftur á mig...Það er ljóst að við erum að gera tvær spegilmyndir í eina ." Spegillinn í þessu lagi endurspeglar sál maka söngkonunnar. Söngvarinn horfir á mikilvægan annan sinn og í henni sér hann hinn helming sálar sinnar speglast til sín eins og í spegli.
    • Lagið „Mirror“ með Lil' Wayne og Bruno Mars notar spegilinn sem þröskuldurinn á milli meðvitundar og undirmeðvitundar. Hluti lagsins segir: „ Sjáðuá mig þegar ég er að tala við þig, þú horfir á mig en ég horfi í gegnum þig ... ég sé að þú ert ekki sáttur og ég sé engan annan, ég sé sjálfan mig að ég er að horfa í spegilinn á vegg …” Samkvæmt textanum er persóna söngvaranna að eiga samtal við undirmeðvitund sína eins og hún speglast í speglinum.
    • Í myndinni “Mirrors 2 ” eftir Matt Venne , sjást speglar sem fanga sál ungrar konu sem hefur verið misboðið sem vill hefna sín á nauðgara sínum og morðingja áður en hún fer yfir á hina hliðina. Með því að nota spegla ásækir sálin mann sem hefur upplifað nær dauðann og neyðir hann til að hjálpa henni að hefna sín. Þessi söguþráður dregur skýrt fram hlið spegla sem miðils milli heima.

    Tákn spegla í myndlist

    Notkun spegla í myndlist er mótsagnakennd þar sem hún sýnir bæði sannleika og hégóma . Hið fyrra er notað til að segja okkur að í speglum liggi dýpri sannleikur um okkur, en sá síðarnefndi er notaður í list til að draga fram synd stoltsins og synd losta.

    Rokeby Venus eftir Diego Valazquez. Public Domain.

    Einn þekktasti spegill listarinnar er í Rokeby Venus eftir Diego Valazquez sem sýnir Cupid halda spegil fyrir framan Venus svo hún geti notið eigin fegurðar. Þetta málverk dregur fram hlið sjálfsuppgötvunar og valdeflingar, en tengist líka losta og hégóma.

    The Allegory of Prudence eftir Simon Vouet sýnir konu, Prudence, með snák í annarri hendi og spegil í hinni. Þetta málverk er þekkt sem allegoría um visku.

    Í Allegory of Truth and Time eftir Annibale Carracci, þegar sannleikurinn er sóttur úr brunni af föður sínum, Tíminn kemur hún út með spegil sem geislar frá sér og traðkar undir fótum sér, tvíhliða blekkinguna. Þetta málverk sýnir að spegillinn er lýsing á sannleika.

    Speglagoðsagnir og hjátrú

    Það eru margar goðsagnir og hjátrú í kringum spegilinn heldur líka aðra hluti sem varpa spegilmynd.

    Eins og áður hefur komið fram töldu nokkrir menningarheimar að speglar gætu fangað nýlega látna sál og huldu þannig alla speglana í húsinu til að vernda hina látnu frá þessum hræðilegu örlögum. Athyglisvert er að þegar Abraham Lincoln dó, voru allir speglar í hvíta húsinu huldir í þessum sama tilgangi.

    Hjúpun spegla var ekki aðeins stunduð til að vernda hina látnu heldur einnig til að vernda lifandi frá myrkum aðilum, því það var talið að djöflar laðast að heimilum sem nýlega hafa orðið fyrir hörmungum og að speglar séu leið milli heima.

    Forn Þjóðverjar og Hollendingar töldu að það að sjá spegilmynd af sjálfum sér eftir að hafa misst ástvin þýddi að þú værir næstur í röðinni.

    Rómverjar til forna töldu að efþú braut spegil sál þín myndi líða óheppni í sjö ár þar til hún endurnýjaðist sjö árum síðar.

    Skilja upp

    Speglar bera bæði góða og slæma merkingu. Það er hins vegar óumdeilt að þeir endurspegla hver við erum. Sem slík ræðst hvaða spegilmynd sem þú velur að sjá af viðhorfinu sem þú lítur á glerið. Í heimi þar sem hver og einn lítur út fyrir sjálfan sig, sakar ekki að segja þessari dásamlegu manneskju í speglinum þínum að þú sért með bakið á henni.

    Stephen Reese er sagnfræðingur sem sérhæfir sig í táknum og goðafræði. Hann hefur skrifað nokkrar bækur um efnið og verk hans hafa verið birt í tímaritum og tímaritum um allan heim. Stephen var fæddur og uppalinn í London og hafði alltaf áhuga á sögu. Sem barn eyddi hann tímunum saman í að grúska yfir fornum textum og skoða gamlar rústir. Þetta varð til þess að hann lagði stund á feril í sagnfræðirannsóknum. Áhrif Stefáns á táknum og goðafræði stafar af þeirri trú hans að þau séu undirstaða mannlegrar menningar. Hann telur að með því að skilja þessar goðsagnir og þjóðsögur getum við skilið okkur sjálf og heiminn okkar betur.