پام آچر - اصل، علامت، ۽ اهميت

  • هن کي شيئر ڪريو
Stephen Reese

3>

هڪ مشهور عيسائي تعطيلون پام آچر آهي. هي موڪل سال ۾ هڪ ڀيرو آچر تي ٿيندي آهي، ۽ اهو يروشلم ۾ عيسى مسيح جي آخري ظهور جي ياد ڏياريندو آهي، جتي سندس پوئلڳ کيس کجيء جي شاخن سان عزت ڏني.

هتي توهان سڀ ڪجهه سکندا جنهن بابت توهان کي ڄاڻڻ جي ضرورت آهي ته پام آچر ڇا آهي ۽ اهو عيسائين لاءِ ڇو اهم آهي.

پام آچر ڇا آهي؟

پام آچر يا جوش آچر هڪ عيسائي روايت آهي جيڪا مقدس هفتي جي پهرين ڏينهن تي ٿيندي آهي، جيڪو پڻ آچر آهي ايسٽر کان اڳ. ان جو مقصد يروشلم ۾ يسوع جي آخري آمد کي ياد ڪرڻ آهي، جتي سندس ايماندار کيس کجيء جي شاخن سان گڏ مسيح جي طور تي اعلان ڪيو.

ڪيترائي چرچ هن روايت کي کجين جي برڪت سان عزت ڏيندا آهن، جيڪي گهڻو ڪري کجين مان سڪل پنن يا مقامي وڻن جون شاخون هونديون آهن. اهي کجين جي جلوس ۾ پڻ حصو وٺندا آهن، جتي اهي چرچ تي برڪت واري کجين سان گڏ هڪ گروهه ۾ هلن ٿا، چرچ جي چوڌاري وڃڻ يا هڪ چرچ کان ٻئي تائين. 4 صدي عيسويءَ جي آخر ۾ يروشلم ۾ هن روايت جا رڪارڊ موجود آهن. اهو ٻين علائقن ڏانهن وڌايو ويو ۽ 8 صدي عيسويء کان يورپ ۾ ڪيو ويو. وچين دور ۾ کجين جي برڪت جي تقريب انتهائي شاندار هئي. اهو عام طور تي کجين جو جلوس هڪ چرچ ۾ کجين سان شروع ٿيندو هو، پوءِ اهي کجيون وٺڻ لاءِ ٻئي چرچ ڏانهن ويندا هئا.برڪت وارو، ۽ بعد ۾ اصل چرچ ڏانهن واپس وڃڻ لاءِ گانا گانا.

پام آچر جي شروعات

9>

عيسائي آخري ڀيرو يادگار بڻائڻ لاءِ هي عيد ملهائي رهيا آهن جڏهن ته عيسى عيسويءَ جي عيد فصح جو حصو بڻجڻ لاءِ گڏهه تي سوار ٿي يروشلم پهتو، جيڪو هڪ يهودين جي موڪل آهي . جڏهن هو پهتو ته ماڻهن جو هڪ وڏو ميڙ سندس استقبال ڪيو، خوشيءَ سان ۽ کجين جي شاخن کي هٿ ۾ کنيو. 3

خوشيءَ ۾، ماڻھن کيس بادشاھہ ۽ خدا جو مسيح پڻ چيو، "برڪت وارو بادشاھه اسرائيل،" ۽ "برڪت وارو آھي اھو جيڪو خداوند جي نالي تي اچي ٿو،" ٻين کان سواء. ساراهه. 3

جڏھن اھي عيسيٰ مسيح جي واکاڻ ڪري رھيا ھئا، تڏھن ماڻھن جي ھيءَ ٽولي پنھنجن کجين جون شاخون ۽ پنھنجا ڪپڙا زمين تي رکيا، جڏھن عيسيٰ گڏھ تي سوار ٿي انھن وٽان لنگھيو. هي ڪهاڻي بائبل جي ڪجهه حصن ۾ ظاهر ٿئي ٿي، جتي توهان هن يادگار جي اهميت ۾ پس منظر ۽ بصيرت ڳولي سگهو ٿا.

هٿن جي علامت ۽ ڪوٽ هيٺ رکڻ

پنهنجا پنهنجا ڪوٽ ۽ کجيءَ جي شاخن کي ويهڻ جو مطلب اهو هو ته اهي يسوع مسيح سان اهڙو سلوڪ ڪري رهيا هئا جيئن اهي بادشاهه ڪندا. هڪ طريقي سان، هن جو مطلب آهي ته سندس پوئلڳ هن کي پنهنجي بادشاهه جي حيثيت ۾ ڏٺو ۽ چاهيندا هئا ته هن کي هيٺ آڻين رومن جيڪي يروشلم تي حڪومت ڪندا هئا. اهو تعبير تمام گهڻو مشهور آهي ڇاڪاڻ ته جڏهن ڪو بادشاهه يا حاڪم ڪنهن شهر يا شهر ۾ داخل ٿيندو هو ته ماڻهو ان شهر ۾ ان جي استقبال لاءِ ڪوٽ ۽ شاخن جو قالين اوڍي ٻاهر نڪري ويندا هئا. هي آهي جتي استعمالمشهور شخصيتن يا اهم ماڻهن لاءِ ڳاڙهي قالين مان اچي ٿو.

پام آچر جا نشان

10>

پام آچر جي مکيه علامت تہوار جو نالو ڏئي ٿو. کجيءَ جي شاخ فتح ۽ فتح جي علامت آهي. اها اهميت هزارين سال اڳ ميڊيٽرينين دنيا ۽ ميسوپوٽيميا ۾ پيدا ٿي.

پام آچر مقدس هفتي جي شروعات ۽ سڀني واقعن کي نشانو بڻائيندو آهي جيڪي مسيح جي زميني زندگي کي ختم ڪندا. ان لحاظ کان، کجيءَ جون شاخون ۽ سڄي رسم شامل آهي، مسيح جي موت کان اڳ جي پاڪيزگي جو نمونو آهي.

خدا جي فرزند جي حيثيت ۾، مسيح دنيا جي بادشاهن ۽ لالچ کان پري هو. اڃان تائين، سندس اعلي پروفائل سبب انچارج ان جي پٺيان وڃڻ لڳا. اهڙيء طرح، کجيء جون شاخون پڻ مسيح جي عظمت جي علامت آهن ۽ ماڻهن طرفان هن کي ڪيترو پيار هو.

مسيحين پام آچر کي ڪيئن ملهائيندا آهن؟ اڄڪلهه، پام آچر هڪ عقيدتمندي سان ملهايو وڃي ٿو جيڪو برڪت ۽ کجين جي جلوس سان شروع ٿئي ٿو. بهرحال، عيسائين اهو پڻ مڃيندا آهن ته پادريء ۽ جماعت پاران جوش جي ڊگهي پڙهڻ پهرين ٻن وانگر اهم آهي.

ماڻهو برڪت واري کجين کي به پاڻ سان گڏ کڻي ويندا آهن ته جيئن مقدسات جي مقدس نشانين طور استعمال ڪن. اهي ايندڙ سال ايش اربع جي لاءِ برڪت واري کجين کي به ساڙيندا آهن ته جيئن رسم کي مڪمل ڪرڻ لاءِ راھ جي ضرورت پوي.

پروٽيسٽنٽ گرجا گھر ڪو به عقيدتمند نه آهن يا ڪنهن به رسم ۾ مشغول نه آهنپام آچر، پر اهي اڃا تائين کجين کي هڪ اهم جڳهه ڏين ٿا ۽ انهن کي برڪت ڏيڻ جي رسم نه هجڻ جي باوجود انهن کي مقدس طور استعمال ڪري سگهي ٿو.

لپڻ

عيسائيت جون خوبصورت روايتون آهن جيڪي پنهنجي تاريخ جي بامعنيٰ واقعن کي ياد ڪن ٿيون. پام آچر مقدس هفتي جي ڪيترن ئي موڪلن مان هڪ آهي، عيسى جي سفر جي تياري هن جي مصلوب ٿيڻ ۽ جيئري ٿيڻ کان اڳ.

اسٽيفن ريز هڪ مورخ آهي جيڪو علامتن ۽ تصوف ۾ ماهر آهي. هن موضوع تي ڪيترائي ڪتاب لکيا آهن، ۽ سندس ڪم سڄي دنيا جي رسالن ۽ رسالن ۾ شايع ٿي چڪو آهي. لنڊن ۾ ڄائو ۽ اٿاريو ويو، اسٽيفن هميشه تاريخ سان پيار ڪيو هو. هڪ ٻار جي حيثيت ۾، هو قديم نسخن تي ۽ پراڻن بربادن کي ڳولڻ ۾ ڪلاڪ گذاريندو هو. ان ڪري کيس تاريخي تحقيق ۾ ڪيريئر جي پيروي ڪرڻ جي هدايت ڪئي. علامتن ۽ تصوف سان اسٽيفن جي دلچسپي سندس عقيدي مان نڪتل آهي ته اهي انساني ثقافت جو بنياد آهن. هن کي يقين آهي ته انهن افسانن ۽ ڏند ڪٿا کي سمجهڻ سان، اسان پاڻ کي ۽ پنهنجي دنيا کي بهتر سمجهي سگهون ٿا.