Kultura perska jest jedną z najstarszych istniejących cywilizacji i jako taka doświadczyła wielu zmian na przestrzeni czasu.

Przez wieki Persja przeszła od bycia stosunkowo niewielką prowincją w południowo-zachodnim Iranie do bycia miejscem narodzin kilku potężnych imperiów i od bycia domem dla wielu religii do jednej z głównych twierdz islamu szyickiego.

Perskie imiona należą do tych aspektów kultury irańskiej, które najlepiej odzwierciedlają różnorodność i bogactwo jej historii. W tym artykule skupimy się na perskich imionach chłopców i ich ewolucji.

Struktura nazwisk perskich

Od czasu modernizacji państwa irańskiego przeprowadzonej przez Rezę Szacha na początku XX wieku, konwencje nazewnicze w języku perskim zmieniły się, obejmując użycie nazwisk, podczas gdy środkowe imiona zniknęły. W tej sekcji krótko zrewidujemy tradycyjną strukturę współczesnych nazwisk perskich (Farsi).

Od 1919 roku właściwe perskie nazwiska składają się z imienia i nazwiska. Zarówno perskie imiona, jak i nazwiska mogą występować w formie prostej lub złożonej.

Obecnie większość perskich nazwisk jest pochodzenia islamskiego. Niektóre przykłady danych perskich nazwisk to:

Mohamad ("pochwalony, godny pochwały"), Ali ("wysoki, podwyższony"), Reza ("contentment"), Hossein/Hussein ('piękny, przystojny'), Powiedział ("błogosławiony, szczęśliwy, cierpliwy"), Zahra ('jasny, błyskotliwy, promienny'), Fatemeh ("abstynent"), Hassan ("dobroczyńca").

Perskie imiona w formie złożonej łączą dwa imiona, pochodzenia islamskiego lub perskiego. Niektóre perskie imiona złożone to:

Mohamad Naser ("pochwalony dawca zwycięstwa"), Mohammad Ali ("godny pochwały"), Amir Mansur ("zwycięski generał"), Mohamad Hossein ("chwalony i przystojny"), Mohamad Reza ("utalentowana osoba lub jednostka o dużej wartości"), Mostafa Mohamad ("chwalony i preferowany"), Mohamad Bagher ("chwalona i utalentowana tancerka").

Warto zauważyć, że w przypadku niektórych perskich imion złożonych, oba imiona mogą być zapisane razem, bez spacji między nimi, jak np. Mohamadreza oraz Alireza .

Jak wspomniano wcześniej, możliwe jest znalezienie perskich nazwisk o prostej strukturze (tj, Azad czyli wolny lub Mofid znaczenie użyteczne]) lub struktury złożonej (tj. Karimi-Hakkak).

Perskie nazwiska mogą również zawierać przedrostki i przyrostki, które działają jako determinatory (tj. wnoszą dodatkowe informacje do rzeczownika). Na przykład, afiksy takie jak "-i", "-y" lub "-ee" są powszechnie używane do tworzenia nazwisk o znaczeniach związanych z cechami osobistymi ( Karim+i ["hojny"], Shoja+ee ['brave']), oraz konkretne lokalizacje ( Teheran+i ['związany z Teheranem lub pochodzący z Teheranu']).

Ciekawe fakty o perskich imionach

1. Irańczycy (współcześni Persowie) mogą otrzymać dwa imiona, mimo że nie używają środkowych imion wśród swoich konwencji nazewniczych.
2. Wiele popularnych perskich imion jest inspirowanych przez wielkich przywódców politycznych lub religijnych, takich jak Darioush, osławiony monarcha Achemenidów, lub prorok Muhammed.
3. Nierzadko zdarza się, że perskie imiona mają swoje znaczenie.
4. Warto też dodać, że perskie kobiety nie muszą po ślubie zamieniać swojego nazwiska na nazwisko męża, ale te, które tego pragną, mogą za pomocą myślnika połączyć oba nazwiska w nowe.
5. Przyrostek -zadden/zaddeh (´syn') jest dodawany do niektórych perskich nazwisk, aby odzwierciedlić synowską więź między ojcem a synem. Na przykład nazwisko Hassanzadeh oznacza, że jego nosiciel jest "synem Hassana".
6. Niektóre imiona odzwierciedlają pochodzenie rodziny danej osoby. Na przykład osoby noszące imię proroka Mahometa lub wally (islamski święty) mogą pochodzić z rodziny o silnych przekonaniach religijnych. Z drugiej strony, osoby o klasycznym perskim imieniu mogą pochodzić z rodziny o bardziej liberalnych lub nieortodoksyjnych wartościach.
7. Jeśli czyjeś nazwisko zawiera tytuł "Hadż", jest to wskazówka, że ta osoba zakończyła swoją pielgrzymkę do Mekki, miejsca narodzin proroka Mahometa.
8. Większość perskich imion kończących się przyrostkami -ian lub -yan pochodzi z czasów Imperium Ormiańskiego, dlatego są one również uważane za tradycyjne imiona ormiańskie.

104 perskie imiona dla chłopców i ich znaczenia

Teraz, gdy dowiedziałeś się, jak tworzą się perskie imiona, w tej części przyjrzyjmy się liście tradycyjnych perskich imion dla chłopców i ich znaczeń.

1. Abbas: Lew
2. Abdalbari: Prawdziwy wyznawca Allaha
3. Abdalhalim: Sługa cierpliwy jeden
4. Abdallafif: Sługa życzliwego
5. Abdallah: Sługa Allaha
6. Amin: Prawdomówny
7. Amir: Książę lub urzędnik wysokiego szczebla
8. Anosh: Wieczny, wieczny, czy nieśmiertelny
9. Anousha: Słodkie, radosne, szczęśliwe
10. Anzor: Szlachetny
11. Arash: Perski łucznik
12. Aref: Wiedzący, mądry, lub mędrzec
13. Arman: Życzenie, nadzieja
14. Arsha: Tron
15. Arsham: Ten, który jest bardzo potężny
16. Artin: Sprawiedliwy, czysty, lub święty
17. Aryo: Imię irańskiego bohatera, który walczył z Aleksandrem Wielkim. Znany jest również jako Ariobarzanes Śmiały
18. Arzhang: Imię postaci z Shahnameh, długiego poematu epickiego napisanego przez perskiego poetę Ferdowsi gdzieś między 977 a 110 CE
19. Ashkan Starożytny król perski
20. Asman: Najwyższe z niebios
21. Ata: Prezent
22. Atal: Bohater, przywódca, przewodnik
23. Aurang: Magazyn, miejsce, w którym przechowywane są towary
24. Ayaz: Nocna bryza
25. Azad: Bezpłatnie
26. Azar: Ogień
27. Aziz: Potężny, szanowany, ukochany
28. Baaz: Orzeł
29. Baddar: Ten, który zawsze jest na czas
30. Badinjan: Ten, który posiada doskonały osąd
31. Baghish: Lekki deszcz
32. Bahiri: Błyskotliwy, jasny, lub sławny
33. Bahman: Osoba, która ma zadowolone serce i dobrego ducha
34. Bahnam: Osoba o dobrej reputacji i honorze
35. Bahram: Imię czwartego sasanidzkiego króla królów Iranu, który panował w latach 271 CE - 274 CE
36. Bakeet: Ten, który podnosi ludzkość na duchu
37. Bakhshish: Boskie błogosławieństwo
38. Bijan: Bohater
39. Borzou: Wysoki status
40. Caspar: Strażnik skarbu
41. Changeez: Zaadaptowane od Czengiza Chana, przerażającego mongolskiego władcy
42. Charlesh: Wódz plemienia
43. Chavdar: Dostojny
44. Chawish: Przywódca plemienia
45. Cyrus: Od Cyrusa Wielkiego
46. Darakhshan: Jasne światło
47. Darius: Bogaty i królewski
48. Davud: Perska forma imienia Dawid
49. Emad: Przynoszący wsparcie
50. Esfandiar: Czyste stworzenie, również z epopei
51. Eskandar: Od Aleksandra Wielkiego.
52. Faireh: Przynoszący szczęście
53. Farbod: Ten, który chroni chwałę
54. Farhad: Pomocnik
55. Fariborz: Ten, który posiada wielki honor i potęgę
56. Farid: Ten
57. Farjaad: Ten, który jest wybitny w nauce
58. Farzad: Splendid
59. Fereydoon: Perski mityczny król i jej
60. Firouz: Człowiek triumfu
61. Giv: Postać z Shahnameh
62. Hassan: Przystojny lub dobry
63. Hormoz: Pan mądrości
64. Hossein: Piękna
65. Jahan: Świat
66. Jamshid: Mitologiczny król Persji.
67. Javad: Sprawiedliwy od arabskiego imienia Jawad
68. Kai-Khosrow: Legendarny król z dynastii Kajanów.
69. Kambiz: Starożytny król
70. Kamran: Dostatni i szczęśliwy
71. Karim: Hojny, szlachetny, honorowy
72. Kasra: Mądry król
73. Kaveh: Mityczny bohater z eposu Shahnameh
74. Kazem: Ten, kto dzieli się czymś między ludźmi
75. Keyvan: Saturn
76. Khosrow: King
77. Kian: King
78. Mahdi: Słusznie prowadzony
79. Mahmoud: Chwalcie się
80. Mansour: Ten, który jest zwycięzcą
81. Manuchehr: Oblicze Nieba - imię mitycznego króla perskiego
82. Masoud: Szczęśliwy, pomyślny, szczęśliwy
83. Mehrdad: Dar słońca
84. Milad: Syn słońca
85. Mirza: Książę w języku farsi
86. Morteza: Ten, który podoba się Bogu
87. Nader: Rzadkie i wyjątkowe
88. Nasser: Zwycięski
89. Navud: Dobra wiadomość
90. Omid: Hope
91. Parviz: Szczęśliwy i radosny
92. Payam: Wiadomość
93. Pirouz: Zwycięski
94. Rahman: Łaskawy i miłosierny
95. Ramin: Ratownik od głodu i bólu
96. Reza: Contentment
97. Rostam: Legendarny bohater z mitologii perskiej
98. Salman: Bezpieczne lub pewne
99. Shahin: Sokół
100. Shapour: Syn króla
101. Sharyar: Król królów
102. Solayman: Spokojna
103. Soroush: Szczęście
104. Zal: Bohater i obrońca starożytnej Persji

Ewolucja starożytnej kultury perskiej

Perskie nazwy są wynikiem bogatej kultury i historii kraju znanego dziś jako Iran. Wpływ starożytnych królów i kultury islamskiej można dostrzec w tych wyborach nazewniczych dzisiaj. Nie możemy więc oddzielić historii od nazw, gdy próbujemy zrozumieć, skąd pochodzą te nazwy.

Mając to na uwadze, oto spojrzenie na starożytną historię Persji.

Uważa się, że Persowie przybyli z Azji Środkowej do południowo-zachodniego Iranu na początku I tysiąclecia p.n.e. W X wieku p.n.e. osiedlili się już w Persydzie, regionie nazwanym tak na cześć jego mieszkańców. Wkrótce wieść o mistrzostwie perskich łuczników szybko rozeszła się po różnych cywilizacjach Bliskiego Wschodu. Jednak Persowie nie odegrali bezpośrednio głównej roli wpolityka regionu do połowy VI wieku p.n.e.

Od imperium Achemenidów do podboju przez Aleksandra Wielkiego

Persowie po raz pierwszy stali się znani reszcie starożytnego świata w 550 r. p.n.e., kiedy to perski król Cyrus II (nazywany od tamtej pory "Wielkim") pokonał siły imperium medyjskiego - największego w tamtych czasach - podbił ich terytoria, a następnie założył imperium Achemenidów.

Cyrus szybko pokazał, że jest zdolnym władcą, wyposażając swoje imperium w wydajną strukturę administracyjną, sprawiedliwy system sądowniczy i profesjonalną armię. Pod rządami Cyrusa granice imperium Achemenidów rozszerzyły się aż do wybrzeża Anatolii (dzisiejsza Turcja) na zachodzie i doliny Indusu (dzisiejsze Indie) na wschodzie, stając się w ten sposób największą jednostką polityczną stulecia.

Inną niezwykłą cechą rządów Cyrusa było to, że pomimo praktykowania Zoroastrianizm Ta wielokulturowa polityka dotyczyła również używania języków regionalnych, mimo że językiem urzędowym imperium był staroperski.

Imperium Achemenidów istniało przez ponad dwa stulecia, ale mimo swojej wielkości szybko zakończyło się po inwazji Aleksandra III Macedońskiego w 334 r. Ku zaskoczeniu współczesnych Aleksander Wielki podbił całą starożytną Persję w mniej niż dekadę, ale wkrótce potem zmarł, w 323 r. p.n.e.

Królestwo Seleucydów i hellenizacja starożytnej Persji

Po śmierci Aleksandra niedawno utworzone imperium macedońskie podzieliło się na kilka części. Na Bliskim Wschodzie Seleucus I, jeden z najbliższych dowódców Aleksandra, założył ze swoją częścią królestwo Seleucydów. To nowe macedońskie królestwo ostatecznie zastąpiło imperium Achemenidów jako najwyższa władza w regionie.

Królestwo Seleucydów istniało od 312 r. p.n.e. do 63 r. p.n.e., jednak pozostało rzeczywistą główną siłą na Bliskim i Środkowym Wschodzie tylko przez nieco ponad półtora wieku, ze względu na nagłe dojście do władzy Imperium Partów.

Będąc w najwyższym punkcie, dynastia Seleucydów zainicjowała proces hellenizacji kultury perskiej, wprowadzając grekę koine jako język urzędowy królestwa i stymulując napływ greckich imigrantów na terytorium Seleucydów.

W okolicach połowy III wieku p.n.e. władcy Seleucydów stanęli w obliczu serii wewnętrznych buntów, które znacznie osłabiły ich autorytet w regionie, pozostawiając tym samym otwartą drogę dla pojawienia się nowego, ważnego aktora politycznego.

Imperia Partów i Sasanidów

To właśnie Partowie najbardziej skorzystali z krytycznej sytuacji Seleucydów, roszcząc sobie prawo do niepodległości swoich ziem w 247 r. p.n.e. Partia, położona w północno-wschodnim Iranie, była prowincją królestwa Seleucydów. Terytorium to miało wielką wartość strategiczną, gdyż znajdowało się pomiędzy kilkoma niebezpiecznymi irańskimi plemionami koczowniczymi, które wędrowały przez wschodnie granice Morza Kaspijskiego, apółnocnych miast imperium i dlatego służyła jako bariera powstrzymująca.

W przeciwieństwie do Seleucydów, władcy Partów nie opierali swoich roszczeń do władzy jedynie na swojej sile, ale także na wspólnym zapleczu kulturowym, które dzielili z innymi irańskimi plemionami (zwłaszcza tymi z północnego Iranu). Uważa się, że ta bliskość z miejscowymi pozwoliła Partom na konsekwentne zwiększanie i utrzymywanie swojej strefy wpływów w czasie.

Nie można jednak pominąć wkładu Arsacesa I, założyciela Imperium Partów, który zapewnił swojemu imperium armię wyszkolonych żołnierzy, a także ufortyfikował wiele miast partyjskich, aby oprzeć się ewentualnej próbie reabsorpcji Partii przez Seleucydów.

W ciągu czterech wieków swojego istnienia Imperium Partów stało się pierwszorzędnym ośrodkiem handlowym, gdyż Jedwabny Szlak (którym handlowano jedwabiami i innymi cennymi towarami z Chin Han do świata zachodniego) przecinał jego terytorium z jednego końca na drugi. Przez cały ten czas siły cesarskie Partów odgrywały również kluczową rolę w powstrzymywaniu ekspansji Imperium Rzymskiego na wschód. jednak,pod koniec lat 210. n.e. imperium zaczęło podupadać z powodu wewnętrznych sporów i konsekwentnego ciągu rzymskich najazdów.

W 224 roku n.e. próżnię władzy pozostawioną przez Partów wypełniła dynastia sasanidzka. Sasanidzi pochodzili z Persji, dlatego uważali się za prawdziwych spadkobierców imperium Achemenidów.

Aby udowodnić ten związek, władcy sasanidzcy skupili się na iranizacji kultury imperium (tendencja ta rozpoczęła się już za czasów Partów), czyniąc język średnioperski oficjalnym językiem państwa i ograniczając wpływy Greków w wysokich sferach władzy. To odrodzenie kultury perskiej uderzyło również w sztukę, gdyż w tym okresie stopniowo porzucano motywy hellenistyczne.

Podobnie jak ich poprzednicy, władcy sasanidzcy wciąż odpierali najeźdźców z regionu (najpierw Rzymian, potem, od początku IV w., Bizantyjczyków), aż do muzułmańskich podbojów w VII w. Podboje te oznaczają koniec epoki starożytnej w Persji.

Dlaczego tak wiele perskich imion jest pochodzenia arabskiego?

Istnienie perskich imion o arabskim pochodzeniu można tłumaczyć transkulturacją, która miała miejsce po muzułmańskim podboju terytoriów perskich (634 r. n.e. i 641 r. n.e.) Po tym podboju kultura perska została głęboko dotknięta religijnymi ideałami islamu, do tego stopnia, że skutki islamizacji Persji są nadal odczuwalne we współczesnym Iranie.

Wniosek

Perskie nazwy należą do tych aspektów kultury perskiej, które najlepiej odzwierciedlają jej historyczne bogactwo.Tylko w czasach starożytnych, cywilizacja perska była domem dla kilku potężnych imperiów (takich jak Achemenidów, Partów i Sassanów).Później, w czasach przednowoczesnych, Persja stała się jednym z głównych bastionów islamu szyickiego na Bliskim Wschodzie.Każdy z tych okresów pozostawił szczególnyna społeczeństwie perskim, dlatego we współczesnym Iranie można znaleźć tradycyjne imiona o perskim lub arabskim pochodzeniu (lub obu).