Vikingen hadden verschillende naamgevingsconventies Deze tradities, die zowel jongens als meisjes betroffen, werden voornamelijk gedreven door het geloof dat namen bepaalde kwaliteiten en deugden met zich meedroegen. Blijf lezen om meer te weten te komen over de traditionele vrouwennamen uit de Vikingtijd en hun betekenis.

Een korte blik in de Vikingtijd

Vikingen waren een groep Scandinavische en Germaanse zeevarende volkeren die bekend stonden als geduchte krijgers, grote scheepsbouwers en handelaren. Bovendien konden de Vikingen dankzij hun vaardigheid in de scheepvaart hun invloed uitbreiden naar gebieden als Dublin, IJsland, Groenland en Kiev, onder andere, tijdens wat bekend staat als het Vikingtijdperk (750-1100 CE).

Naamgeving

De Vikingen hadden een aantal naamgevingsconventies die ze gebruikten om de naam van hun kinderen te kiezen. Deze conventies waren onder andere:

1. De naam van een overleden familielid gebruiken
2. Een natuurlijk element of een wapen
3. Een godheid of een ander mythologisch personage
4. Alliteratie en variatie
5. Persoonlijke eigenschappen of deugden
6. Samengestelde namen
7. En patroniemen

Vermeldenswaard is dat Vikingen geen achternamen hadden zoals wij die tegenwoordig begrijpen. In dit artikel geven we enkele voorbeelden van hoe elk van deze naamgevingsconventies werkte.

Vernoemd naar een overleden familielid

Voor de Vikingen, die geloofden dat voorouders moesten worden vereerd, was het noemen van hun dochters naar een nabij overleden familielid (zoals een grootmoeder) een manier om respect te betuigen aan de doden. Aan de basis van deze traditie lag het geloof dat een deel van de essentie (of kennis) van een overleden familielid samen met haar naam werd overgedragen aan de pasgeborene.

Als een familielid stierf terwijl het kind nog in de baarmoeder zat, bepaalde deze gebeurtenis vaak de naam van de aanstaande baby. Dit gold ook als de moeder van het kind stierf tijdens de bevalling. Door deze traditie bleven dezelfde vrouwennamen lange tijd binnen dezelfde families.

In sommige gevallen konden de gewone namen van voorouders ook worden geërfd.

Namen geïnspireerd door natuurlijke elementen of wapens

zijn heidenen en krijgers, was het niet ongewoon voor Vikingen om te kijken naar de natuur en hun arsenaal bij het zoeken naar inspiratie voor het kiezen van de namen van hun kinderen.

In het geval van meisjes zijn enkele voorbeelden van deze traditie namen als Dahlia ('vallei'), Revna ('raaf'), Kelda ('fontein'), Gertrud ('speer'), Randi ('schild').

Vernoemd naar een Noorse godin of andere soorten mythologische figuren

Vikingen noemden hun dochters ook naar godinnen, zoals Hel (de godin van de Noorse onderwereld), Freya (de godin van de liefde en vruchtbaarheid), of Idun (de godin van de jeugd en de lente), onder andere.

Het aannemen van de naam van andere mythologische personages, zoals kleine godheden of heldinnen, was echter ook gebruikelijk. Zo was de naam Hilda ('figther'), geïnspireerd op een van Odin's Valkyries was een zeer populaire keuze voor meisjes.

Vrouwennamen maken met het Oud Noorse partikel "As" ("god"), zoals in Astrid, Asgerd en Ashild, was voor sommige Vikingouders ook een manier om hun dochters goddelijke kwaliteiten te geven.

Alliteratie en variatie

Twee andere populaire naamgevingsconventies waren alliteratie en variatie. In het eerste geval was dezelfde klank/klinker aanwezig aan het begin van de naam van het kind (de hierboven genoemde voorbeelden van de vrouwennamen die beginnen met "As" zouden in deze categorie vallen). In het tweede geval wordt een deel van de naam veranderd, terwijl de rest constant blijft.

Namen geïnspireerd door opmerkelijke persoonlijke eigenschappen of deugden

Het kiezen van namen die geassocieerd worden met opmerkelijke persoonlijke eigenschappen of deugden was een andere naamgevingsconventie die wijd verspreid was onder de Vikingen. Enkele voorbeelden van vrouwennamen die in deze categorie vallen zijn Estrid ('schone en mooie godin'), Gale ('joviaal'), Signe ('degene die overwint'), Thyra ('behulpzaam'), Nanna ('gedurfd' of 'dapper'), en Yrsa ('wild').

Samengestelde namen

Heel vaak creëerden Vikingen samengestelde namen, waarbij ze twee verschillende naamelementen gebruikten. Toch is het belangrijk te begrijpen dat niet elke naam met een andere kon worden gecombineerd; een reeks regels beperkte de lijst van mogelijke combinaties.

Zo konden sommige naamelementen alleen aan het begin van de samengestelde naam voorkomen, terwijl voor andere elementen de omgekeerde regel gold. Een voorbeeld van een vrouwelijke samengestelde naam is Ragnhildr ('Reginn'+'Hildr'). Het is de moeite waard op te merken dat elk element van de samengestelde naam een betekenis had.

Patroniemen

Vikingen hadden geen achternamen om de kinderlijke band tussen een vader en zijn zoon of dochter te benadrukken, zoals wij tegenwoordig doen. In plaats daarvan gebruikten zij een nomenclatuur gebaseerd op patroniemen. Patroniemen werken door de naam van de vader te gebruiken als stam voor het creëren van een nieuwe naam die 'Zoon van' of 'Dochter van' betekent. Een vrouwelijk voorbeeld hiervan zou Hakonardottir zijn, wat vertaald kan worden als 'Dochter van'.Hakon'.

Matroniemen bestonden ook in Vikingsamenlevingen, maar het gebruik ervan was veel zeldzamer, aangezien de Vikingen een patriarchaal sociaal systeem hadden (d.w.z. een systeem waarin de man het hoofd van de familie is).

Naamgeving

Net als in andere culturen uit de Middeleeuwen was het formeel benoemen van een kind een belangrijk inburgeringsritueel in de Vikingmaatschappij. Het benoemen van een pasgeborene betekende dat de vader ermee instemde het kind op te voeden. Door deze daad van erkenning kregen kinderen, ook meisjes, ook erfrecht.

Aan het begin van een naamgevingsceremonie werd het kind op de grond gelegd, in het bijzijn van de vader, vermoedelijk zodat de verwekker de lichamelijke conditie van de baby kon beoordelen.

Uiteindelijk tilde een van de begeleiders van de ceremonie het kind op en bracht het in de armen van haar vader. Kort daarna sprak de vader de woorden: "Ik neem deze baby voor mijn dochter. Zij zal heten...". Op dat moment volgde de vader een van de bovengenoemde naamgevingstradities om de naam van zijn dochter te kiezen.

Tijdens de ceremonie gaven familieleden en vrienden van de familie ook geschenken aan de baby. Deze geschenken symboliseerden de vreugde die de komst van een nieuw lid van de familieclan met zich meebracht.

Lijst van vrouwennamen uit de Vikingtijd

Nu je weet hoe Noormannen de namen van hun dochters kozen, is hier een lijst van vrouwennamen, samen met hun betekenis, die gebruikt werden in de Vikingtijd:

• Áma: Eagle
• Anneli: Grace
• Åse: Godin
• Astra: Zo mooi als een god
• Astrid: Samengestelde naam die mooi en geliefd betekent
• Bodil: Samengestelde naam die zowel boete als strijd betekent.
• Borghild: Gevechtsversterking
• Brynhild: Beschermd door het schild
• Dahlia: Valley
• Eir: Mercy
• Elli: Verpersoonlijkte ouderdom
• Erica: Machtige heerser
• Estrid: Samengestelde naam die god en mooi betekent
• Frida: Vreedzame
• Gertrud: Speer
• Rooster: Vorst reuzin
• Gro: Om te groeien
• Gudrun: Samengestelde naam die god en rune betekent
• Gunhild: Fight
• Halla: Half beschermd
• Halldora: Halve kracht
• Helga: Heilige
• Hilda: Vechter
• Inga: Bewaakt door Inge (een van de Noorse godheden van vruchtbaarheid en vrede)
• Jord: Dochter van de nacht
• Kelby: Boerderij bij de bron
• Kelda: Fontein
• Liv: Vol leven
• Randi: Schild
• Revna: Raven
• Brul: Warrior
• Sif: Vrouw
• Sigrid: Zegevierende amazone
• Thurid: Sompound naam die donder en mooi betekent
• Tora: Met betrekking tot de god Thor
• Tove: Dove
• Ulfhild: Wolf of gevecht
• Urd: Lot uit het verleden
• Verdandi: Huidige bestemming

Conclusie

Zoals we kunnen zien, hadden de Vikingen, ondanks dat ze berucht waren om hun oorlogszuchtig gedrag, andere naamgevingsconventies toen de tijd aanbrak om hun meisjes een naam te geven. Ja, deze Noormannen gebruikten vaak namen die verband hielden met wapens en deugden die hoog in aanzien stonden bij krijgers.

Bij de Vikingen was de verering van de doden (vooral van familieleden) echter ook erg belangrijk, en daarom werden pasgeborenen meestal genoemd naar een naaste voorouder.

Hoewel de dochter van een Viking niet noodzakelijkerwijs betekende dat de baby een naam zou krijgen (aangezien Vikingvaders kinderen met gebreken gewoonlijk in de steek lieten), verwierf een meisje dat een naam kreeg onmiddellijk erfrecht.

Dit is een nogal opmerkelijke praktijk, aangezien de meeste samenlevingen vrouwen tijdens de Middeleeuwen het recht ontzegden om goederen te bezitten.