Traditionele Perzische namen voor jongens en hun betekenis

  • Deel Dit
Stephen Reese

    Perzische cultuur is een van de oudste bestaande beschavingen, en heeft als zodanig in de loop der tijd veel veranderingen ondergaan.

    Door de eeuwen heen veranderde Perzië van een relatief kleine provincie in het zuidwesten van Iran in de geboorteplaats van verschillende grote rijken, en van de thuisbasis van vele religies in een van de belangrijkste bolwerken van de sjiitische islam.

    Perzische namen behoren tot de aspecten van de Iraanse cultuur die de diversiteit en rijkdom van haar geschiedenis het best weerspiegelen. In dit artikel concentreren we ons op Perzische jongensnamen en hoe deze zich hebben ontwikkeld.

    De structuur van Perzische namen

    Sinds de modernisering van de Iraanse staat, uitgevoerd door Reza Shah in het begin van de twintigste eeuw, veranderden de naamgevingsconventies in het Perzisch en werden achternamen gebruikt, terwijl middennamen verdwenen. In dit deel zal de traditionele structuur van moderne Perzische (Farsi) namen kort worden herzien.

    Vanaf 1919 zijn eigennamen in Perzië samengesteld uit een voornaam en een achternaam. Zowel Perzische voornamen als achternamen kunnen in enkelvoudige of samengestelde vorm voorkomen.

    Tegenwoordig zijn de meeste Perzische namen van islamitische oorsprong. Enkele voorbeelden van gegeven Perzische namen zijn:

    Mohamad ("geprezen, prijzenswaardig"), Ali ("hoog, verheven"), Reza ("tevredenheid"), Hossein/Hussein ("mooi, knap"), Zei ("gezegend, gelukkig, geduldig"), Zahra ("helder, briljant, stralend"), Fatemeh ("onthouder"), Hassan ("weldoener").

    Perzische namen in een samengestelde vorm combineren twee voornamen, hetzij van Islamitische of Perzische oorsprong. Enkele Perzische samengestelde namen zijn:

    Mohamad Naser ("geprezen schenker van de overwinning"), Mohammad Ali ("prijzenswaardig"), Amir Mansur ("zegevierende generaal"), Mohamad Hossein ("geprezen en knap"), Mohamad Reza ("getalenteerd persoon of individu van grote waarde"), Mostafa Mohamad ("geprezen en verkozen"), Mohamad Bagher ("geprezen en getalenteerde danseres").

    Het is vermeldenswaard dat in het geval van sommige Perzische samengestelde namen, de twee namen aan elkaar kunnen worden geschreven, zonder de spatie ertussen, zoals in Mohamadreza en Alireza .

    Zoals eerder gezegd, is het mogelijk om Perzische achternamen te vinden met een eenvoudige structuur (bijv, Azad betekent vrij of Mofid wat nuttig betekent]) of een samengestelde structuur (d.w.z. Karimi-Hakkak).

    Perzische achternamen kunnen ook voor- en achtervoegsels bevatten die als determinator werken (d.w.z. dat ze extra informatie aan het zelfstandig naamwoord toevoegen). Zo worden affixen als ´-i','-y', of '-ee' vaak gebruikt om achternamen te vormen met betekenissen die verband houden met persoonlijke kwaliteiten ( Karim+i ['royaal'], Shoja+ee ['brave']), en specifieke locaties ( Teheran+i ["gerelateerd aan of afkomstig uit Teheran"]).

    Nieuwsgierige feiten over Perzische namen

    1. Iraniërs (de hedendaagse Perzen) kunnen twee voornamen krijgen, hoewel zij onder hun naamgevingsconventies geen middennamen gebruiken.
    2. Veel veel voorkomende Perzische namen zijn geïnspireerd op grote politieke of religieuze leiders, zoals Darioush, de beruchte Achaemenidische vorst, of de profeet Mohammed.
    3. Het is niet ongewoon dat Perzische namen een betekenis hebben.
    4. De naamgeving is patrilineair, dus kinderen nemen de achternaam van hun vader aan. Het is ook vermeldenswaard dat Perzische vrouwen na hun huwelijk hun achternaam niet hoeven te vervangen door die van hun man. Wie dat wil, kan echter een koppelteken gebruiken om de twee achternamen te combineren tot een nieuwe.
    5. Het achtervoegsel -zadden/-zaddeh (zoon van) wordt aan sommige Perzische namen toegevoegd om de kinderlijke band tussen een vader en een zoon weer te geven. Zo betekent de naam Hassanzadeh dat de drager ervan de "zoon van Hassan" is.
    6. Sommige namen weerspiegelen de achtergrond van iemands familie. Wie bijvoorbeeld vernoemd is naar de profeet Mohammed of een wally (islamitische heilige) komt misschien uit een familie met sterke religieuze overtuigingen. Wie daarentegen een klassieke Perzische naam heeft, komt misschien uit een familie met meer liberale of onorthodoxe waarden.
    7. Als in iemands naam de titel "Haj" voorkomt, is dat een aanwijzing dat die persoon zijn bedevaart naar Mekka, de geboorteplaats van de profeet Mohammed, heeft volbracht.
    8. De meeste Perzische namen die eindigen op de suffixen -ian of -yan stammen uit de tijd van het Armeense Rijk, en worden daarom ook beschouwd als traditionele Armeense namen.

    104 Perzische jongensnamen en hun betekenis

    Nu je hebt geleerd hoe Perzische namen worden gevormd, bekijken we in dit deel een lijst van traditionele Perzische namen voor jongens en hun betekenis.

    1. Abbas: Leeuw
    2. Abdalbari: Ware volgeling van Allah
    3. Abdalhalim: Dienaar van de patiënt
    4. Abdallafif: Dienaar van de vriendelijke
    5. Abdallah: Dienaar van Allah
    6. Amin: Waarheidsgetrouw
    7. Amir: Prins of hoge ambtenaar
    8. Anosh: Eeuwig, eeuwig, of onsterfelijk
    9. Anousha: Zoet, vreugde, gelukkig
    10. Anzor: Noble
    11. Arash: Een Perzische boogschutter
    12. Aref: Kundig, wijs of verstandig
    13. Arman: Wens, hoop
    14. Arsha: Troon
    15. Arsham: Iemand die zeer machtig is
    16. Artin: Rechtvaardig, zuiver, of heilig...
    17. Aryo: Naam van de Iraanse held die vocht tegen Alexander de Grote. Hij is ook bekend als Ariobarzanes de Dappere.
    18. Arzhang: Naam van een personage in Shahnameh, een lang episch gedicht geschreven door de Perzische dichter Ferdowsi ergens tussen 977 en 110 n.Chr.
    19. Ashkan Een oude Perzische koning
    20. Asman: De hoogste der hemelen
    21. Ata: Cadeau
    22. Atal: Held, leider, gids
    23. Aurang: Magazijn, een plaats waar goederen worden opgeslagen
    24. Ayaz: Nachtwind
    25. Azad: Gratis
    26. Azar: Brand
    27. Aziz: Krachtig, gerespecteerd, geliefd
    28. Baaz: Eagle
    29. Baddar: Iemand die altijd op tijd is
    30. Badinjan: Iemand met een uitstekend beoordelingsvermogen
    31. Baghish: Lichte regen
    32. Bahiri: Briljant, helder, of gerenommeerd
    33. Bahman: Een persoon met een tevreden hart en een goede geest...
    34. Bahnam: Een achtenswaardig en eerzaam persoon
    35. Bahram: Naam van de vierde Sasaniaanse koningskoning van Iran, die regeerde van 271 CE tot 274 CE.
    36. Bakeet: Iemand die de mensheid verheft
    37. Bakhshish: Goddelijke zegen
    38. Bijan: Held
    39. Borzou: Hoog in status
    40. Caspar: Bewaker van de schat
    41. Changeez: Aangepast aan Chengiz Khan, de geduchte Mongoolse heerser
    42. Charlesh: Stamhoofd
    43. Chavdar: Waardig
    44. Chawish: Leider van de stam
    45. Cyrus: Van Cyrus de Grote
    46. Darakhshan: Helder licht
    47. Darius: Rijk en koninklijk
    48. Davud: Perzische vorm van David
    49. Emad: Brenger van steun
    50. Esfandiar: Pure creatie, ook uit het epos
    51. Eskandar: Van Alexander de Grote.
    52. Faireh: Brenger van geluk
    53. Farbod: Iemand die de glorie beschermt
    54. Farhad: Helper
    55. Fariborz: Iemand die een grote eer en macht bezit
    56. Farid: De ene
    57. Farjaad: Iemand die eminent is in leren
    58. Farzad: Schitterend
    59. Fereydoon: Perzische mythische koning en haar
    60. Firouz: Man van triomf
    61. Giv: Karakter uit de Shahnameh
    62. Hassan: Knap of goed
    63. Hormoz: Heer der wijsheid
    64. Hossein: Mooi
    65. Jahan: Wereld
    66. Jamshid: Mythologische koning van Perzië.
    67. Javad: Rechtvaardig van de Arabische naam Jawad
    68. Kai-Khosrow: Legendarische koning van de Kayanian dynastie
    69. Kambiz: Oude koning
    70. Kamran: Welvarend en gelukkig
    71. Karim: Vrijgevig, nobel, eervol
    72. Kasra: Wijze koning
    73. Kaveh: Mythische held in het Shahnameh epos
    74. Kazem: Iemand die iets deelt met mensen
    75. Keyvan: Saturnus
    76. Khosrow: Koning
    77. Kian: Koning
    78. Mahdi: Goed geleid
    79. Mahmoud: Lof
    80. Mansour: Hij die overwint
    81. Manuchehr: Heaven's face - de naam van een mythische Perzische koning
    82. Masoud: fortuinlijk, welvarend, gelukkig
    83. Mehrdad: Geschenk van de zon
    84. Milad: Zoon van de zon
    85. Mirza: Prins in het Farsi
    86. Morteza: Hij die God behaagt
    87. Nader: Zeldzaam en uitzonderlijk
    88. Nasser: Zegevierend
    89. Navud: Goed nieuws.
    90. Omid: Hope
    91. Parviz: Gelukkig en gelukkig
    92. Payam: Bericht
    93. Pirouz: Zegevierend
    94. Rahman: Genadig en barmhartig
    95. Ramin: Redder van honger en pijn
    96. Reza: Tevredenheid
    97. Rostam: Een legendarische held in de Perzische mythologie
    98. Salman: Veilig of beveiligd
    99. Shahin: Valk
    100. Shapour: Zoon van de koning
    101. Sharyar: Koning der koningen
    102. Solayman: Vreedzame
    103. Soroush: Geluk
    104. Zal: Held en beschermer van het oude Perzië

    De evolutie van de oude Perzische cultuur

    Perzische namen zijn het resultaat van de rijke cultuur en geschiedenis van het land dat vandaag bekend staat als Iran. De invloed van de oude koningen en de islamitische cultuur is vandaag de dag terug te vinden in deze naamkeuzes. We kunnen de geschiedenis dus niet los zien van de namen als we proberen te begrijpen waar deze namen vandaan komen.

    Met dat in gedachten, hier een blik op de oude geschiedenis van Perzië.

    Aangenomen wordt dat de Perzen in het begin van het 1e millennium v. Chr. vanuit Centraal-Azië naar het zuidwesten van Iran zijn gekomen. In de 10e eeuw v. Chr. waren zij al gevestigd in Persis, een regio die naar zijn inwoners is genoemd. Al snel verspreidde het woord zich snel over de verschillende beschavingen in het Midden-Oosten, over de beheersing van de Perzische boogschutters. De Perzen zouden echter niet direct een grote rol spelen in depolitiek van de regio tot het midden van de zesde eeuw voor Christus.

    Van het Achaemenidische Rijk tot de verovering door Alexander de Grote

    Perzen werden voor het eerst berucht bij de rest van de oude wereld in 550 voor Christus, toen de Perzische koning Cyrus II (sindsdien aangeduid als "de Grote") de troepen van het Mediterrane Rijk - het grootste van zijn tijd - versloeg, hun gebieden veroverde en vervolgens het Achaemenidische Rijk stichtte.

    Cyrus toonde onmiddellijk dat hij een bekwaam heerser was door zijn rijk te voorzien van een efficiënte administratieve structuur, een eerlijk rechtssysteem en een professioneel leger. Onder Cyrus' heerschappij breidden de grenzen van het Achaemenidische Rijk zich uit tot de Anatolische kust (het huidige Turkije) in het westen en de Indusvallei (het huidige India) in het oosten, en werd zo de grootste politieke entiteit van de eeuw.

    Een ander opmerkelijk kenmerk van Cyrus' heerschappij was dat, ondanks het beoefenen van Zoroastrisme Dit multiculturele beleid gold ook voor het gebruik van regionale talen, hoewel de officiële taal van het rijk Oud Perzisch was.

    Het Achaemenidische Rijk heeft meer dan twee eeuwen bestaan, maar ondanks zijn grootsheid zou het snel ten einde komen na de invasie van Alexander III van Macedonië in 334 v. Chr. Tot verbazing van zijn tijdgenoten veroverde Alexander de Grote in minder dan een decennium heel het oude Perzië, maar stierf vrij snel daarna, in 323 v. Chr.

    Het Seleucidenrijk en de hellenisering van het oude Perzië

    Alexander de Grote. Detail van mozaïek in het Huis van de Faun, Pompeii. PD.

    Het pas gevormde Macedonische Rijk splitste zich na Alexanders dood in verschillende delen. In het Midden-Oosten stichtte Seleucus I, een van Alexanders naaste bevelhebbers, met zijn aandeel het Seleucidenrijk. Dit nieuwe Macedonische koninkrijk zou uiteindelijk het Achaemenidische Rijk vervangen als het hoogste gezag in de regio.

    Het Seleucidenrijk bestond van 312 v.C. tot 63 v.C., maar bleef slechts iets meer dan anderhalve eeuw een belangrijke macht in het Nabije en Midden-Oosten, als gevolg van de plotselinge opkomst van het Parthische Rijk.

    Op haar hoogtepunt zette de Seleucidische dynastie een proces van hellenisering van de Perzische cultuur in gang, waarbij Koine Grieks als officiële taal van het koninkrijk werd ingevoerd en de toestroom van Griekse immigranten naar het Seleucidische grondgebied werd gestimuleerd.

    Tegen het midden van de derde eeuw v.C. kregen de Seleucidische heersers te maken met een reeks interne opstanden die hun gezag in de regio aanzienlijk verzwakten, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor het verschijnen van een nieuwe belangrijke politieke speler.

    Het Parthische en het Sassanische Rijk

    Het waren de Parthen die het meest profiteerden van de kritieke situatie van de Seleuciden, door in 247 voor Christus de onafhankelijkheid van hun land op te eisen. Parthië, gelegen in het noordoosten van Iran, was een provincie van het Seleucidenrijk. Dit gebied had een grote strategische waarde, aangezien het tussen de verschillende gevaarlijke Iraanse nomadenstammen lag die over de oostelijke grenzen van de Kaspische Zee zwierven en dede noordelijke steden van het rijk, en diende daarom als een insluitingsbarrière.

    In tegenstelling tot de Seleuciden baseerden de heersers van de Parthen hun aanspraak op macht niet alleen op hun kracht, maar ook op de gemeenschappelijke culturele achtergrond die zij deelden met andere Iraanse stammen (vooral die uit het noorden van Iran). Aangenomen wordt dat deze verbondenheid met de plaatselijke bevolking de Parthen in staat stelde hun invloedssfeer in de loop der tijden voortdurend uit te breiden en te handhaven.

    De bijdragen van Arsaces I, de stichter van het Parthische Rijk, mogen echter evenmin over het hoofd worden gezien, aangezien hij zijn rijk voorzag van een leger van getrainde soldaten, en ook vele Parthische steden versterkte om weerstand te bieden aan een eventuele Seleucische poging om Parthië opnieuw in te lijven.

    Gedurende de vier eeuwen van zijn bestaan werd het Parthische Rijk een belangrijk handelscentrum, aangezien de Zijderoute (die werd gebruikt om zijde en andere waardevolle goederen van Han-China naar de westerse wereld te verhandelen) zijn grondgebied van het ene uiteinde naar het andere doorkruiste. Gedurende deze tijd speelden de Parthische keizerlijke troepen ook een cruciale rol in het tegenhouden van de oostwaartse expansie van het Romeinse Rijk. Echter,in de late jaren 210 na Christus, begon het rijk te bezwijken door interne strijd en een constante reeks van Romeinse invasies.

    In 224 na Christus werd het door de Parthen achtergelaten machtsvacuüm opgevuld door de Sasanische dynastie. De Sasaniërs kwamen uit Persis, en beschouwden zichzelf daarom als de ware erfgenamen van het Achaemenidische Rijk.

    Om dit verband te bewijzen, richtten de Sassanische heersers zich op de Iranisering van de cultuur van het rijk (een trend die al was begonnen onder de Parthen), door van het Middel Perzisch de officiële taal van de staat te maken en de invloed van de Grieken in de hoge regionen van de regering te beperken. Deze opleving van de Perzische cultuur sloeg ook op de kunsten, want in deze periode werden hellenistische motieven geleidelijk aan verlaten.

    Net als hun voorgangers bleven de Sassanische heersers invallers uit de regio afweren (eerst de Romeinen, daarna, vanaf het begin van de 4e eeuw, de Byzantijnen), tot de islamitische veroveringen in de 7e eeuw plaatsvonden. Deze veroveringen markeren het einde van het oude tijdperk in Perzië.

    Waarom zijn zoveel Perzische namen van Arabische oorsprong?

    Het bestaan van Perzische namen met Arabische oorsprong kan worden verklaard door de transculturatie die plaatsvond na de islamitische verovering van de Perzische gebieden (634 AD en 641 AD). Na deze verovering werd de Perzische cultuur diepgaand beïnvloed door de religieuze idealen van de islam, zozeer zelfs dat de effecten van de islamisering van Perzië nog steeds voelbaar zijn in het hedendaagse Iran.

    Conclusie

    Perzische namen behoren tot de aspecten van de Perzische cultuur die de historische rijkdom ervan het best weerspiegelen. Alleen al in de oudheid was de Perzische beschaving de thuisbasis van verschillende massale rijken (zoals de Achaemeniden, de Parthen en de Sassaniërs). Later, in de premoderne tijd, werd Perzië een van de belangrijkste bolwerken van de sjiitische islam in het Midden-Oosten. Elk van deze perioden heeft een bepaaldestempel op de Perzische samenleving, waardoor het mogelijk is om in het hedendaagse Iran traditionele namen te vinden met een Perzische of Arabische oorsprong (of beide).

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.