Populaire christelijke symbolen - Geschiedenis, betekenis en belang

  • Deel Dit
Stephen Reese

    Door de geschiedenis heen zijn symbolen op grote schaal gebruikt als een vorm van religieuze expressie. Terwijl sommige christelijke denominaties geen figuren of symboliek gebruiken om hun geloof uit te drukken, gebruiken anderen ze om hun toewijding te tonen. Hier zijn enkele van de meest populaire symbolen die geassocieerd worden met het christendom, en waar ze voor staan.

    Het Kruis

    Het kruis is het meest populaire symbool van het christendom. Er zijn vele variaties en soorten christelijke kruizen maar het populairste is het Latijnse kruis, met een lange verticale balk en een kortere horizontale balk dichter bij de top.

    Het kruis was een martelwerktuig - een manier om iemand in het openbaar en met schaamte en vernedering te doden. Historisch bewijs suggereert dat Jezus werd geëxecuteerd aan een " tau kruis " of "crux commissa," wat een T-vormig kruis is, dat lijkt op de vorm van de Griekse letter tau. De meeste christenen geloven tegenwoordig echter dat hij aan een Latijns kruis of "crux immissa" werd genageld. De geschiedenis laat zien dat kruisiging ook werd gedaan met een eenvoudige verticale paal zonder dwarsbalken, bekend als een "crux simplex".

    Hoewel veel historici hebben opgemerkt dat het kruis zijn oorsprong vindt in voorchristelijke culturen, werd het als religieus symbool aangenomen vanwege de executie van Christus door de Romeinse autoriteiten. In het christendom staat het kruis als symbool van geloof en verlossing, als herinnering aan de dood en verrijzenis van Christus.

    Een andere variatie op het kruis, het kruisbeeld is een kruis met een artistieke voorstelling van Christus erop. Volgens de katholieke catechismus is het een heilig symbool dat door de kerk is ingesteld voor katholieken bij het ontvangen van Gods zegen. Voor hen herinnert het lijden van Christus afgebeeld op het kruisbeeld aan zijn dood voor hun verlossing. Protestanten daarentegen gebruiken het Latijnse kruis om te illustreren dat Jezus niet meer lijdt.

    Christelijke vis of "Ichthus"

    Herkend vanwege de twee kruisende bogen die de omtrek van een vis weergeven, het ichthys symbool is een acrosticum voor de Griekse uitdrukking "Jezus Christus, Zoon van God, Redder". In het Grieks betekent "ichthus" "vis", wat christenen associëren met de verhalen in de evangeliën waarin Christus zijn leerlingen "vissers van mensen" noemde en op wonderbaarlijke wijze een grote menigte voedde met twee vissen en vijf broden.

    Toen de vroege christenen werden vervolgd, gebruikten zij het symbool als een geheim teken om hun geloofsgenoten te identificeren. Er wordt aangenomen dat de ene christen een boog van de vis tekende, en dat de andere christen het beeld voltooide door de andere boog te tekenen, waaruit bleek dat zij beiden in Christus geloofden. Zij gebruikten het symbool om gebedsplaatsen, heiligdommen en catacomben te markeren.

    Engelen

    Engelen worden beschreven als de boodschappers van God, of geestelijke wezens die werden gebruikt om boodschappen over te brengen aan zijn profeten en dienaren. Het woord "engel" komt van het Griekse woord "aggelos" en de Hebreeuwse term "malakh", die vertaald kunnen worden met "boodschapper".

    In het verleden dienden de engelen ook als beschermers en beulen, waardoor ze in sommige geloven een krachtig symbool van bescherming zijn. Orthodoxe christenen geloven in beschermengelen en geloven dat deze geestelijke wezens over hen waken en hen beschermen tegen kwaad.

    Dalende duif

    Een van de meest erkende symbolen in het christelijk geloof, de "dalende duif" symbool staat voor de Heilige Geest die op Jezus neerdaalde tijdens zijn doop in het water van de Jordaan. Sommige christenen geloven ook dat het symbool staat voor vrede, zuiverheid en Gods goedkeuring.

    De dalende duif begon een symbool van vrede en hoop te worden toen het in verband werd gebracht met het verhaal van Noach en de Grote Vloed, waarbij de duif terugkeerde met een olijfblad. Er zijn vele voorbeelden in de Bijbel die naar duiven verwijzen. Zo werden duiven door de oude Israëlieten gebruikt als offer in hun religieuze rituelen. Ook zei Jezus tegen zijn volgelingen dat ze "onschuldig als duiven" moesten zijn.waardoor het een symbool van zuiverheid wordt.

    Alfa en Omega

    "Alfa" is de eerste letter van het Griekse alfabet, en "omega" is de laatste, wat het begrip "de eerste en de laatste" of "het begin en het einde" impliceert. Alfa en Omega verwijst naar een titel voor de Almachtige God.

    In het boek Openbaring verwijst de God naar zichzelf als de Alfa en de Omega, omdat er vóór hem geen andere Almachtige God was, en er na hem niemand zal zijn, waardoor hij feitelijk de eerste en de laatste is. De vroege christenen gebruikten het symbool als Gods monogram in hun beelden, schilderijen, mozaïeken, kunstdecoraties, kerkversieringen en altaren.

    Tegenwoordig wordt het symbool gebruikt in de orthodoxe iconografie, en is het gebruikelijk in de protestantse en anglicaanse tradities. Enkele voorbeelden zijn te vinden in de mozaïeken en fresco's van oude kerken, zoals de kerk van Sint Marcus en de kapel van Sint Felicitas in Rome.

    Christogrammen

    Een Christogram is een symbool voor Christus dat bestaat uit overlappende letters die een afkorting vormen voor de naam Jezus Christus Weet je dat er verschillende soorten Christogrammen geassocieerd worden met de verschillende tradities van het Christendom? De meest populaire zijn Chi-Rho, IHS, ICXC en INRI, die in Griekse manuscripten van de Heilige Schrift beschouwd worden als goddelijke namen of titels.

    Chi-Rho

    Een ander vroeg-christelijk symbool, het Chi-Rho monogram, zijn de eerste twee letters van "Christus" in het Grieks. In het Griekse alfabet wordt "Christus" geschreven als ΧΡΙΣΤΟΣ waarbij Chi wordt geschreven als een "X" en Rho als een "P". Het symbool wordt gevormd door de eerste twee letters X en P in hoofdletters over elkaar te leggen. Het is een van de oudste christogrammen of symbolen gevormd uit de combinatie van letters van de naam Jezus Christus .

    Hoewel sommige historici geloven dat het symbool heidense wortels heeft en van voorchristelijke oorsprong is, won het aan populariteit nadat het door de Romeinse keizer Constantijn I was aangenomen als symbool van zijn leger, en het christendom tot de officiële godsdienst van het Romeinse Rijk maakte. Op de medaillons en munten die tijdens zijn bewind werden geslagen, stond het symbool, en tegen het jaar 350 voor Christus was het opgenomen in de christelijke kunst.

    "IHS" of "IHC" Monogram

    Afgeleid van de eerste drie letters van de Griekse naam voor Jezus (ΙΗΣ of iota-eta-sigma), de HIS en IHC worden soms geïnterpreteerd als Jezus, Redder der Mensen (Iesus Hominum Salvator in het Latijn). De Griekse letter sigma (Σ) wordt getranslitereerd als de Latijnse letter S of de Latijnse letter C. In het Engels kreeg het ook de betekenis van I Hebben geleden of In zijn dienst .

    Deze symbolen waren gebruikelijk in het Latijnssprekende christendom van middeleeuws West-Europa en worden nog steeds gebruikt op altaren en priestergewaden door leden van de jezuïetenorde en andere christelijke denominaties.

    ICXC

    In het oosterse christendom is "ICXC" de vierletterige afkorting van de Griekse woorden voor Jezus Christus (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ geschreven als "IHCOYC XPICTOC"). Het gaat soms gepaard met het Slavische woord NIKA wat betekent overwinning of verover "ICXC NIKA" betekent derhalve Jezus Christus overwint Tegenwoordig is het monogram te zien op... het ichthus symbool .

    INRI

    In het westerse christendom en andere orthodoxe kerken wordt "INRI" gebruikt als acroniem van de Latijnse zin van Jezus de Nazarener, Koning der Joden Omdat het voorkomt in het Nieuwe Testament van de Christelijke Bijbel, hebben velen het symbool verwerkt in kruisbeelden en kruizen. Veel Oosters Orthodoxe Kerken gebruiken de Griekse letters "INBI", gebaseerd op de Griekse versie van de zin.

    Christelijke Drieëenheidssymbolen

    De Drie-eenheid is al eeuwenlang de centrale doctrine van veel christelijke kerken. Hoewel er verschillende concepten bestaan, is het de overtuiging dat één God uit drie Personen bestaat: Vader, Zoon en Heilige Geest. De meeste geleerden en historici zijn het erover eens dat het trinitaire dogma een uitvinding is uit het einde van de vierde eeuw.

    Volgens Nieuwe Katholieke Encyclopedie was het geloof "niet stevig verankerd" en niet opgenomen "in het christelijke leven en de geloofsbelijdenis, vóór het einde van de 4e eeuw."

    Ook de Nouveau Dictionnaire Universel stelt dat de Platonische drie-eenheid, die in alle oude heidense godsdiensten voorkomt, de christelijke kerken heeft beïnvloed. Tegenwoordig nemen veel christenen het geloof op in hun geloof, en zijn er veel symbolen gecreëerd, zoals Borromeinse Ringen , Triquetra, en Driehoek om de Drie-eenheid voor te stellen. Zelfs de Shamrock wordt vaak gebruikt als een natuurlijk symbool van de Drie-eenheid.

    Borromeinse Ringen

    De Borromeïsche ringen, een begrip uit de wiskunde, zijn drie in elkaar grijpende cirkels die de goddelijke drie-eenheid voorstellen, waarbij God bestaat uit drie personen die gelijkwaardig zijn. Een verband is terug te voeren op de heilige Augustinus, die beschreef hoe drie gouden ringen drie ringen konden zijn, maar van één substantie. De heilige Augustinus was een theoloog en filosoof die hielp de basis te leggen vanmiddeleeuws en modern christelijk geloof.

    Triquetra (Drie-eenheidsknoop)

    Bekend om zijn driehoekige vorm bestaande uit drie onderling verbonden bogen, "triquetra" symboliseerde de Drie-eenheid aan de vroege christenen. Er wordt gesuggereerd dat het symbool gebaseerd is op de Christelijke vis of ichthus symbool Sommige historici zeggen dat de Triquetra een Keltische oorsprong heeft, terwijl anderen geloven dat het terug te voeren is tot ongeveer 500 v. Chr. Tegenwoordig wordt het symbool vaak in een christelijke context gebruikt om de Drie-eenheid voor te stellen.

    Driehoek

    Geometrische vormen maken al duizenden jaren deel uit van de religieuze symboliek. In het christelijk-orthodoxe geloof is de driehoek een van de vroegste voorstellingen van de Drie-eenheid, waarbij drie hoeken en drie zijden symbool staan voor één God in drie personen.

    Het Anker

    In het orthodoxe christendom, het ankersymbool Het werd populair vanwege de gelijkenis met het kruis. Een "ankerkruis" werd zelfs gezien op het gewaad van een aartsbisschop van de Russisch-orthodoxe kerk. Het symbool werd gevonden in de catacomben van Rome en in oude edelstenen, en sommige christenen dragen nog steeds ankersieraden en tatoeages om hun geloof uit te drukken.

    Vlam

    De vlam vertegenwoordigt Gods aanwezigheid, en daarom gebruiken kerken kaarsen om Christus te symboliseren als het "Licht der wereld". In feite werden voorstellingen van licht zoals vlammen, lampen en kaarsen gangbare symbolen van het christendom. De meeste gelovigen associëren het met de leiding en sturing van God. In sommige christelijke denominaties is de zon een voorstelling van Jezus als "het licht" en de "Zon van de wereld".Rechtvaardigheid.

    Globus Cruciger

    De Globus Cruciger De wereldbol stelt de wereld voor en het kruis het christendom - samen symboliseert het beeld de verspreiding van het christendom naar alle delen van de wereld. Dit symbool was zeer populair tijdens de Middeleeuwen en werd gebruikt in koninklijke regalia, in christelijke iconografie en tijdens de kruistochten. Het toonde aan dat de vorst de uitvoerder was vanGods wil op aarde en hij die de Globus Cruciger bezat, had het goddelijke recht om te heersen.

    In het kort

    Hoewel het kruis tegenwoordig het meest herkende symbool van het christendom is, hebben andere symbolen zoals ichthus, dalende duif, alfa en omega, samen met christogrammen en drie-eenheidstekens altijd een belangrijke rol gespeeld in de christelijke religie, en verenigen zij hun geloof, tradities en overtuigingen. Deze symbolen blijven zeer populair in christelijke kringen en zijn vaak te zien in sieraden, kunstwerken, architectuuren kleding, om er een paar te noemen.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.