Lernaean Hydra - Het veelkoppige monster

  • Deel Dit
Stephen Reese

    De Hydra van Lerna is een van de meest intrigerende en angstaanjagende monsters uit de Griekse mythologie, vooral bekend om zijn verband met Hercules en zijn 12 werken. Hier volgt een blik op het verhaal en het einde van de Hydra van Lerna.

    Wat is de Lernaean Hydra?

    De Hydra van Lerna, of de Hydra van Lerna, was een reusachtig slangachtig zeemonster met meerdere koppen, dat zowel in de Romeinse als in de Griekse mythologie voorkwam. Het had een giftige adem en bloed en kon voor elke afgehakte kop twee koppen regenereren. Dit maakte de Hydra tot een angstaanjagende figuur. Het was ook de bewaker van de ingang van de Onderwereld.

    De Hydra was de nakomeling van Typhon (waarvan gezegd werd dat hij afstamde van leeuwen) en Echidna (zelf een hybride wezen, half mens en half slang). Zoals het verhaal gaat, werd de Hydra opgevoed door... Hera een van Zeus' vele vrouwen, een gemeen monster te zijn met als doel Hercules, een buitenechtelijke zoon van Zeus, te doden. Het leefde in de moerassen rond het meer van Lerna, nabij Argos en terroriseerde de mensen en het vee in het gebied. De vernietiging ervan werd een van de twaalf werken van Hercules.

    Welke krachten had de Hydra?

    De Lernaean Hydra had vele krachten, daarom was ze zo moeilijk te doden. Hier zijn een paar van haar geregistreerde krachten:

    • Giftige adem: Er wordt gezegd dat de adem van het zeemonster misschien wel het gevaarlijkste instrument was waarover zij beschikte. Iedereen die dezelfde lucht inademde als die van het monster zou onmiddellijk sterven.
    • Zuur: Als hybride, met een veelzijdige oorsprong, produceerden Hydra's interne organen zuur, dat ze kon spuwen, waardoor de persoon voor haar een gruwelijk einde kreeg.
    • Verschillende hoofden: Er zijn verschillende verwijzingen naar het aantal hoofden dat de Hydra had, maar in de meeste versies werd gezegd dat ze negen hoofden had, waarvan de centrale kop onsterfelijk was, en alleen kon worden gedood door een speciaal zwaard. Bovendien, als een van haar hoofden van haar lichaam werd gescheiden, regenereerden er twee in de plaats, waardoor het bijna onmogelijk was om het monster te doden.
    • Giftig bloed: Het bloed van de Hydra werd beschouwd als giftig en kon iedereen doden die ermee in contact kwam.

    Zo bezien is het duidelijk dat de Hydra een monster van monsters was, met vele krachten die het doden ervan tot een grote prestatie maakten.

    Hercules en de Hydra

    De Hydra is een beroemd figuur geworden vanwege het verband met de avonturen van Hercules. Omdat Hercules in een vlaag van waanzin zijn vrouw Megara en zijn kinderen had gedood, kreeg hij als straf twaalf werken opgelegd door Eurystheus, koning van Tiryns. In werkelijkheid zat Hera achter de twaalf werken en hoopte dat Hercules gedood zou worden terwijl hij probeerde ze te volbrengen.

    De tweede van Hercules' twaalf werken was het doden van de Hydra. Omdat Hercules de krachten van het monster al kende, kon hij zich voorbereiden op zijn aanval. Hij bedekte het onderste deel van zijn gezicht om zich te beschermen tegen de venijnige adem van de Hydra.

    In het begin probeerde hij het monster te doden door één voor één zijn koppen af te hakken, maar al snel realiseerde hij zich dat dit alleen maar resulteerde in de groei van twee nieuwe koppen. Zich realiserend dat hij de Hydra op deze manier niet kon verslaan, bedacht Hercules een plan met zijn neef Iolaus. Deze keer, voordat de Hdyra koppen kon regenereren, schroeide Iolaus de wonden dicht met een vuurbrand. De Hydra kon geen koppen regenereren enwas er uiteindelijk nog maar één onsterfelijk hoofd over.

    Toen Hera de Hydra zag falen, stuurde ze een gigantische krab om de Hydra bij te staan, die Hercules afleidde door hem in zijn voeten te bijten, maar Hercules kon de krab overwinnen. Uiteindelijk, met het gouden zwaard gegeven door Athena Hercules hakte de laatste onsterfelijke kop van de Hydra af, haalde wat van het giftige bloed eruit en bewaarde dit voor zijn toekomstige gevechten, en begroef vervolgens de nog steeds bewegende kop van de Hydra zodat deze niet meer kon regenereren.

    Hydra Constellatie

    Toen Hera zag dat Hercules de Hydra had gedood, maakte zij van de Hydra en de reuzenkrab sterrenbeelden aan de hemel, om voor altijd herinnerd te worden. Het sterrenbeeld Hydra is een van de grootste sterrenbeelden aan de hemel en wordt typisch voorgesteld als een waterslang met een lange, slangachtige vorm.

    Hydra feiten

    1- Wie waren de ouders van de Hydra?

    De ouders van de Hydra waren Echidna en Typhon

    2- Wie heeft de Hydra opgevoed?

    Hera riep de Hydra op om Hercules te doden, die ze haatte als de onwettige zoon van haar man, Zeus.

    3- Was de Hydra een god?

    Nee, de Hydra was een slangachtig monster maar werd opgevoed door Hera, zelf een godin.

    4- Waarom doodde Hercules de Hydra?

    Hercules doodde de Hydra als onderdeel van de 12 werken die koning Eurystheus hem oplegde, als straf voor het doden van zijn vrouw en kinderen in een vlaag van waanzin.

    5- Hoeveel hoofden had de Hydra?

    Het exacte nummer van de kop van de Hydra varieert per versie. In het algemeen varieert het aantal van 3 tot 9, waarbij 9 het meest voorkomt.

    6- Hoe heeft Hercules de Hydra gedood?

    Hercules riep de hulp in van zijn neef om de Hydra te doden. Ze hakten de hoofden van de Hydra af, schroeiden elke wond dicht en gebruikten Athena's magische gouden zwaard om het laatste onsterfelijke hoofd af te hakken.

    Inpakken

    De Hydra blijft een van de meest unieke en angstaanjagende Griekse monsters. Het blijft een boeiend beeld en komt vaak voor in de populaire cultuur.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.