Incasymbolen en hun betekenis - Een lijst

  • Deel Dit
Stephen Reese

    Het Incarijk was ooit het grootste en machtigste rijk in Zuid-Amerika, totdat het uiteindelijk werd veroverd door de Spaanse kolonisator. De Inca's hadden geen schrift, maar lieten culturele en spirituele symbolen achter die dienen als hun opgetekende geschiedenis. Dit artikel schetst de Inca-symbolen en hun betekenis.

    Chakana

    Ook bekend als de Inca kruis De chakana is een getrapt kruis, met een kruis erop, en een opening in het midden. De term chakana komt uit het Quechua en betekent ladder Het centrale gat symboliseert de rol van de spirituele leider van de Inca, die het vermogen had om tussen de bestaansniveaus te reizen. Het wordt ook geassocieerd met het verleden, het heden en de toekomst.

    De Inca's geloofden in drie rijken van bestaan: de fysieke wereld (Kay Pacha), de onderwereld (Ucu Pacha) en het huis van de goden (Hanan Pacha).

    • De Kay Pacha werd geassocieerd met de bergleeuw of de poema, het dier dat vaak wordt gebruikt om het Inca-rijk en de mensheid in het algemeen te vertegenwoordigen. Er wordt ook gezegd dat het het heden vertegenwoordigt, waar de wereld op dit moment wordt ervaren.
    • De Ucu Pacha was het huis van de doden. Het vertegenwoordigde het verleden en werd gesymboliseerd door een slang.
    • De Hanan Pacha werd geassocieerd met de condor, een vogel die diende als boodschapper tussen het fysieke en kosmische rijk. Men denkt ook dat het de thuisbasis is van alle andere hemellichamen zoals de zon, maan en sterren. Voor de Inca's vertegenwoordigde de Hanan Pacha de toekomst en het spirituele niveau van het bestaan.

    Quipu

    Zonder een geschreven taal, creëerden de Inca's een systeem van geknoopte koorden genaamd quipu Men denkt dat de positie en het soort knopen een decimaal telsysteem vertegenwoordigden, waarbij de afstand tussen de knopen stond voor de veelvouden van 10, 100 of 1000.

    De khipumayuq was een persoon die de koorden kon knopen en lezen. Tijdens het Inca Rijk, de quipu opgenomen geschiedenissen, biografieën, economische en volkstellingsgegevens. Veel van deze geweven berichten blijven vandaag de dag een mysterie, waarbij historici proberen hun verhalen te ontcijferen.

    Inca Kalender

    De Inca gebruikten twee verschillende kalenders. De zonnekalender, die uit 365 dagen bestond, werd gebruikt voor de planning van het landbouwjaar, terwijl de maankalender, die uit 328 dagen bestond, verband hield met religieuze activiteiten. De Inca gebruikten vier torens in Cuzco om de positie van de zon te controleren, die het begin van elke maand van de zonnekalender aangaf, terwijl de maankalender gebaseerd was op deDe maankalender moest regelmatig worden aangepast omdat het maanjaar korter was dan het zonnejaar.

    De eerste maand was december en stond bekend als Capaq Raymi. Voor de Inca's was de maand Camay (januari) een tijd voor vasten en boetedoening, terwijl Jatunpucuy (februari) een tijd was voor offers, met name met het offeren van goud en zilver aan de goden. Pachapucuy (maart), een bijzonder natte maand, was een tijd voor dierenoffers. Arihuaquis (april) was de tijd waarin aardappelen en maïs tot rijpheid kwamen,en Jatuncusqui (mei) was de oogstmaand.

    In Aucaycusqui (juni), dat samenvalt met de winterzonnewende, vierden ze het Inti Raymi festival ter ere van de zonnegod Inti. In de maand Chaguahuarquis (juli) werd het land voorbereid op het planten en de gewassen werden geplant in Yapaquis (augustus). Coyarraimi (september) was de tijd voor het verdrijven van boze geesten en ziekten, samen met het feest ter ere van de coya of koningin. Aanbiddingen voor regenval werden meestal gedaan tijdens Humarraimi (oktober) en Ayamarca (november) was de tijd om de doden te vereren.

    Machu Picchu

    Machu Picchu, een van 's werelds meest mysterieuze historische sites, is het meest erkende symbool van de Inca-beschaving. Het was de creatie van Pachacuti, een proteïsche heerser, die de Inca-regering, religie, kolonialisme en architectuur radicaal veranderde. Machu Picchu werd bijna per ongeluk ontdekt in 1911, maar het ware doel ervan is nooit onthuld.

    Sommige geleerden speculeren dat Machu Picchu werd gebouwd voor de Maagden van de Zon, vrouwen die in tempelkloosters leefden om de Inca zonnegod Inti te dienen. Anderen zeggen dat het werd gebouwd om een heilig landschap te eren, aangezien het op een piek ligt die wordt omringd door de Urubamba rivier, die door de Inca's als heilig werd beschouwd. In de jaren 1980 werd de koninklijke boedeltheorie werd voorgesteld, wat suggereert dat het een plaats was voor Pachacuti en zijn koninklijk hof om te ontspannen.

    Llama

    Lama's worden overal in Peru gezien en zijn een symbool geworden van de Inca maatschappij, omdat ze vrijgevigheid en overvloed vertegenwoordigen. Ze waren van onschatbare waarde voor de Inca's: ze leverden vlees voor voedsel, wol voor kleding en meststof voor gewassen. Ze werden ook beschouwd als een geneeskrachtig dier, een concept dat vandaag de dag nog steeds wordt omarmd door Peruaanse groepen.

    Terwijl deze dieren aan de goden werden geofferd, werden lama beeldjes gebruikt als offers aan berggoden, meestal samen met een mensenoffer. Om de goden om regen te vragen, verhongerden de Inca's zwarte lama's om ze te laten huilen. Tegenwoordig zijn ze een algemeen symbool geworden in textiel, en hun ogen worden voorgesteld door kleine witte en gele cirkels in het patroon.

    Goud

    De Inca geloofden dat goud het symbool was van de regeneratieve krachten van de zon, en het zweet van de zonnegod Inti. Goud stond dus in hoog aanzien en werd gebruikt voor beelden, zonneschijven, maskers, offers en andere voorwerpen van religieuze betekenis. Alleen de priesters en de adel gebruikten goud - vrouwen bevestigden hun kleding met grote gouden spelden, terwijl mannen hun gezicht omlijstten met gouden oordopjes.geloofden dat hun keizers nog steeds bleven zelfs na dood en gouden symbolen werden begraven in hun graven.

    Inti

    De Inca zonnegod Inti werd afgebeeld als een gezicht op een gouden schijf omgeven door zonnestralen. Hij werd vereerd in de Tempel van de Zon, en gediend door priesters en Maagden van de Zon. De Inca's geloofden dat zij de kinderen van de zon waren, en hun heersers werden geacht de levende vertegenwoordiger van Inti te zijn. Wanneer de zonnegod in de Inca kunst werd afgebeeld, was hij altijd van goud, meestal een zonneschijf, een goudenZijn beroemdste masker werd tentoongesteld in de Coricancha tempel in Cuzco.

    Viracocha

    Viracocha, de scheppergod van de Inca's, werd vereerd van 400 tot 1500. Hij werd beschouwd als de bron van alle goddelijke macht, maar hield zich niet bezig met het bestuur van de wereld. Zijn gouden standbeeld in Cuzco stelt hem voor als een bebaarde man in een lange tuniek. In Tiwanaku, Bolivia, wordt hij voorgesteld als een monoliet met twee staven.

    Mama Quilla

    De gemalin van zonnegod Inti, Mama Quilla was de Inca maangodin Zij was de beschermheilige van kalenders en feesten, omdat men dacht dat zij verantwoordelijk was voor het verstrijken van de tijd en de seizoenen. De Inca's zagen de maan als een grote zilveren schijf, en de markeringen ervan waren de kenmerken van haar gezicht. Haar heiligdom in Coricancha was zelfs bedekt met zilver om de maan aan de nachtelijke hemel voor te stellen.

    Inpakken

    De Inca-beschaving ging ten onder bij de komst van de Spaanse veroveraars, maar hun spirituele en culturele symbolen verraden veel over hun geschiedenis. De Inca-kalender, de quipu , Machu Picchu, en andere religieuze iconografie dienen als bewijs van hun rijkdom, innovatie en zeer geavanceerde beschaving.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.