Bruiloften zijn een van de oudste gebruiken van de mens, die duizenden jaren oud zijn. In de loop der tijd zijn dan ook veel tradities en symbolen onderdeel geworden van bruiloften. Het is algemeen bekend dat er ringen worden uitgewisseld, geloften worden uitgesproken en taart wordt uitgedeeld, maar veel mensen zijn zich niet bewust van de diepere betekenis achter deze schijnbaar eenvoudige handelingen. Alle huwelijksgebruiken hebben een rijke enIn dit artikel kijken we naar 13 huwelijkssymbolen en hun betekenis.

Bruidstaart

De taartsnijceremonie Hoewel het een ogenschijnlijk leuk en vermakelijk moment is, gaat de betekenis van het aansnijden van de taart veel dieper.

In het oude Rome en het middeleeuwse Europa symboliseerde het aansnijden van de taart de voltooiing van een fysieke en emotionele relatie tussen de bruid en de bruidegom.

In het Victoriaanse tijdperk werden witte bruidstaarten de norm, en men geloofde dat ze de onschuld, zuiverheid en maagdelijkheid van de bruid symboliseerden. Deze connotaties zijn nu minder geworden, en veel paren snijden de taart liever aan als symbool van liefde, eenheid, gelijkheid, vriendschap en verbintenis.

Trouwring

Een huwelijk is nooit helemaal compleet zonder de uitwisseling van ringen, hoewel sommigen daar tegenwoordig van afzien. Het speelt een belangrijke rol bij het bekrachtigen en voltrekken van het huwelijk. Trouwringen zijn een oude traditie die teruggaat tot het oude Egypte, waar ringen van riet werden uitgewisseld als symbool van de liefde. Ze werden later populair in Rome en verspreidden zich van daaruit over de hele wereld.Westerse wereld.

Heel lang werden trouwringen alleen door vrouwen gedragen om hun huwelijkse staat aan te geven. Dit veranderde na de wereldoorlog, waar beide partners de trouwring droegen als teken van diepe liefde en verbintenis. Trouwringen worden meestal doorgegeven als erfstuk of gesmeed in een eenvoudig ontwerp van goud.

Bruidsjurk

De meeste bruiden kiezen voor een witte bruidsjurk In het verleden was dit echter niet zo. Kleurrijke trouwjurken waren populairder omdat lichte jurken geen praktische keuze waren voor dagelijks gebruik.

Witte jurken kwamen pas in de belangstelling nadat koningin Victoria er een droeg op haar trouwdag, toen ze trouwde met prins Albert. In die tijd was het een schandalige keuze. Sindsdien zijn witte jurken het symbool geworden van bruidszuiverheid, onschuld en trouw. De laatste tijd zijn gekleurde jurken weer populair geworden, en veel bruiden willen een jurk dragen die hun unieke smaak en persoonlijkheid weerspiegelt.

Bruidsluier

De sluier wordt gezien als een noodzakelijk accessoire voor bruiden over de hele wereld. Veel mensen geloven dat de bruidssluier dient als bescherming tegen ongeluk en ongeluk. In het oude Egypte droegen bruiden de sluier om boze geesten en demonen tegen te gaan. In het Victoriaanse tijdperk stond de sluier symbool voor de onderdanigheid en gehoorzaamheid van de bruid aan haar man. Dit was ook de tijd waarin witte sluiers populair werden, enDe lengte van de sluier markeerde de rijkdom van de bruid. In de moderne tijd wordt de bruidssluier gedragen om zijn elegantie en schoonheid, en wordt hij meer gezien als een modeaccessoire dan als een symbool van zuiverheid of gehoorzaamheid.

Bruidsboeket

De traditie van het dragen van bruidsboeketten gaat terug tot het Oude Rome, waar bruiden geen bloemen droegen, maar geneeskrachtige planten en kruiden die een sterke geur verspreidden, die boze geesten zou afweren. In de Middeleeuwen was het kruidenboeket van de bruid ook een manier om haar lichaamsgeur te maskeren. Vergeet niet dat dit een tijd was waarin mensen slechts om de zoveel tijd douchten, dus lichaamsgeur was een echt ding om tetegen te gaan!

Deze kruidenboeketten werden in het Victoriaanse tijdperk geleidelijk vervangen door bloemen, die vrouwelijkheid, vruchtbaarheid en liefde symboliseerden. De linten die het boeket vastmaakten, weerspiegelden eenheid en kameraadschap tussen het paar. Tegenwoordig kiezen bruiden bloemen die passen bij hun uitgesproken stijl en persoonlijkheid.

Een knoopsgat

Een knoopsgat verwijst naar een enkele bloem of een kleine ruiker die op de revers van het pak van de bruidegom wordt gedragen. In de oudheid plaatste de bruidegom een assortiment bloemen en kruiden op zijn borst. Dit werd gedaan om kwade geesten af te weren die probeerden hem van de bruid weg te lokken. Maar net als het boeket van de bruid geloofde men ook dat de planten ziektes en lichaamsgeur tegenhielden.

Vanaf de 18e eeuw werden knoopsgaten gecombineerd met het bruidsboeket als symbool van harmonie en eeuwige liefde. In de 20e eeuw werden knoopsgaten een modeaccessoire dat bij alle formele gelegenheden en feesten gedragen werd. Tegenwoordig verkiezen veel bruidegommen een reversspeld voor een knoopsgat, maar door zijn charme is het knoopsgat nog niet uit de mode geraakt.

Rijst gooien

Het is in verschillende culturen in de wereld gebruikelijk om de bruid en bruidegom te zegenen door rijst naar hen te gooien. Dit gebruik gaat terug tot het oude Rome, waar gasten rijst gooiden om het bruidspaar te zegenen en een lang en gelukkig leven te wensen. Rijst zou ook een symbool zijn van vruchtbaarheid en financiële stabiliteit. Tegenwoordig gooien gasten op westerse bruiloften meestal niet meer met rijst, vaak als gevolg vanIn India is het gooien van rijst nog steeds een integraal onderdeel van de huwelijkstradities.

Wedding Bells

Het gebruik om trouwklokken te laten luiden op je trouwdag vindt zijn oorsprong in Schotland en Ierland. Het aangename gerinkel en gerinkel van de klokken zou boze geesten en demonen afweren. De zoete melodie werd ook verondersteld geluk te brengen aan de bruid en bruidegom. De trouwklokken konden worden geluid aan het begin van een huwelijk, tijdens de wandeling door het gangpad, of helemaal aan het einde van hetceremonie.

Het symbool van trouwklokken met een strik is een populaire versiering, die liefde en kameraadschap symboliseert. Tegenwoordig worden klokken niet meer gebruikt om boze geesten af te weren, maar ze worden nog steeds geluid vanwege hun vrolijke geluid en hun elegante uiterlijk.

Iets ouds, iets nieuws

"Iets ouds, iets nieuws, iets geleends, iets blauws, en een sixpence in haar schoen is een volksrijmpje uit middeleeuws Europa. Dit rijmpje dient als leidraad voor wat de bruid moet bewaren of dragen tijdens haar huwelijk.

• Iets ouds: De bruid moest iets bewaren dat haar aan het verleden herinnerde.
• Iets nieuws: De bruid moest iets dragen dat verband hield met haar nieuwe leven.
• Iets geleend: De bruid moest iets lenen van een eerder getrouwd stel als symbool van geluk.
• Iets blauws: De bruid moest iets blauws hebben of dragen als teken van eerlijkheid en trouw.
• Six Pence: De bruid moest zes pence in haar schoenen stoppen als symbool van rijkdom en voorspoed.

Bruidsmeisjes

De vroegste verschijning van bruidsmeisjes is terug te voeren tot het oude Rome. In de Romeinse trouwtradities bestond de angst dat bruiden gevangen of meegenomen zouden worden door boze geesten. Daarom kleedden veel dienstmeisjes zich hetzelfde als de bruid om de geesten te verwarren. Sommige mensen herleiden de oorsprong van bruidsmeisjes ook tot de tijd dat Leah en Rachel uit de Bijbel trouwden. Tegenwoordig,bruidsmeisjes zijn meestal de beste vrienden van de bruid, en bieden haar emotionele en fysieke steun.

Bloemenmeisjes

In het verleden werden veel huwelijken gesloten om politieke of economische redenen en het krijgen van kinderen was een plicht die van de bruid werd verwacht. Daarom werd het de gewoonte om kleine meisjes tarwe en kruiden te laten dragen als symbool van vruchtbaarheid voor de bruid. Deze kruidenboeketten zouden het paar ook geluk en voorspoed brengen. Tijdens de Renaissance werden kruiden en granen vervangen door knoflook,waarvan gedacht werd dat het een effectieve manier was om boze geesten af te weren. Vanaf het Victoriaanse tijdperk droegen bloemenmeisjes bloemen of een ronde bloemenring als symbool van eeuwige liefde. Tegenwoordig zijn bloemenmeisjes gewoon een vrolijke toevoeging aan huwelijkstradities.

Walking down the Aisle

In het verleden waren gearrangeerde huwelijken de norm en was er altijd de angst dat de bruidegom zich zou terugtrekken of dat er iets mis zou gaan. Als de vader met zijn dochter door het gangpad liep, was dat om de bruidegom ervan bewust te maken dat ze goed beschermd en verzorgd werd. Het gangpad betekende ook de overdracht van eigendom van de vader aan de bruidegom. Tegenwoordig wordt de handeling gezien als niets meer dan...dan een teken van liefde en genegenheid. Veel moderne bruiden kiezen ook hun moeder, een neef of hun beste vriend om hen naar het altaar te begeleiden.

Duiven

Koppels kiezen er vaak voor om duiven een deel van hun bruiloft als symbool van vrede, eenheid en vrijheid. Als er een familielid was dat voor de bruiloft was overleden, werden er duiven in hun stoel geplaatst om hen te gedenken. Veel paren laten witte duiven los na de geloften, als symbool van eeuwigdurende liefde, want duiven zijn een partner voor de eeuwigheid. Soms worden duiven losgelaten na een bruiloft, om eerlijkheid en trouw tussen het paar te symboliseren. HetEr wordt ook gezegd dat paren die een paar duiven zien op de dag van hun huwelijk, gezegend zijn.

In het kort

Veel van de huwelijkstradities die wij tegenwoordig als vanzelfsprekend beschouwen, vinden hun oorsprong in oude heidense overtuigingen of religies. Tegenwoordig is maatwerk de sleutel en de meeste bruidsparen doen niet langer gewoon iets omdat het altijd zo is gedaan. Ze kiezen uit de vele huwelijksgebruiken en maken zelfs hun eigen gebruiken. Oude huwelijksgebruiken voegen echter structuur toe en nemen de verrassing weg uit bruiloften, waardoor ze traditioneel blijven.