Dullahan - Mysterieuze Onthoofde Ruiter

  • Deel Dit
Stephen Reese

    De meeste mensen hebben wel eens gehoord van de Onthoofde Ruiter - zijn verhaal is vereeuwigd in meerdere romans en andere kunstwerken. Maar weinigen beseffen dat de mythe van Keltische oorsprong en komt tot ons vanuit Ierland. Dus, wie is precies deze mysterieuze ruiter, en zijn zijn oorspronkelijke legendes net zo gruwelijk als hun moderne hervertelling?

    Wie is de Dullahan?

    Een ruiter zonder hoofd op een groot zwart paard, de Dullahan draagt zijn rottende en fosforhoudende hoofd onder zijn arm of vastgebonden aan zijn zadel. De ruiter is meestal een man, maar in sommige mythen kan de Dullahan ook een vrouw zijn. Man of vrouw, de ruiter zonder hoofd wordt gezien als de belichaming van de Keltische god Crom Dubh, The Dark Crooked One .

    Soms reed de Dullahan op een begrafeniswagen in plaats van op een paard. De wagen werd getrokken door zes zwarte paarden en was gevuld en versierd met verschillende begrafenisvoorwerpen. De Dullahan droeg ook altijd een zweep gemaakt van een menselijke ruggengraat in zijn vrije hand en hij gebruikte dit geduchte wapen om iedereen te slaan die de blik van zijn vrijstaande hoofd durfde te ontmoeten.

    Wat is het doel van de Dullahan?

    Net als de banshee werd de Dullahan gezien als een voorbode van de dood. De ruiter reed van stad naar stad en markeerde mensen voor de dood, door naar hen te wijzen of door hun naam te zeggen, waarbij het lachen hem door het grijnzende hoofd klonk.

    In tegenstelling tot de banshee die slechts de op handen zijnde tragedie aankondigt, heeft de Dullahan zeggenschap over zijn daden - hij kiest wie er gaat sterven. In sommige mythen kon de Dullahan de gemerkte persoon zelfs rechtstreeks doden door de ziel op afstand uit het lichaam te trekken.

    Wat als je de Dullahan tegenkomt?

    Als de ruiter zonder hoofd iemand voor de dood heeft gemarkeerd, kun je niets doen - je lot is bezegeld. Maar als je de ruiter toevallig tegenkomt, is de kans groot dat je zijn volgende doelwit bent, zelfs als hij je in eerste instantie niet in het vizier had.

    Mensen die een Dullahan van dichtbij hebben gezien zijn gemarkeerd voor de dood. Als ze "geluk" hebben, prikt de ruiter alleen een van hun ogen uit met een klap van zijn zweep. Als alternatief kan de Dullahan iemand overgieten met menselijk bloed voordat hij lachend wegrijdt.

    Wanneer verschijnt de Dullahan?

    De meeste verschijningen van de Dullahan vinden plaats tijdens bepaalde festivals en feestdagen, meestal in de herfst rond de oogsttijd en het festival Samhain. Deze traditie werd later overgebracht naar de Amerikaanse folklore, waar het beeld van de ruiter zonder hoofd werd geassocieerd met Halloween Het pompoenhoofd dat hij in de Verenigde Staten meestal krijgt, maakt duidelijk geen deel uit van de oorspronkelijke Keltische mythe.

    Het verband tussen de Dullahan en oogstfeesten betekent niet dat hij niet op andere tijden zou kunnen verschijnen. De Dullahan werd het hele jaar door gevreesd en mensen vertelden verhalen over de Dullahan op elk moment van het jaar.

    Kan de Dullahan gestopt worden?

    Geen gesloten hek kan de galop van de hoofdloze ruiter stoppen en geen vredesoffer kan hem kalmeren. Het enige wat de meeste mensen kunnen doen is na zonsondergang naar huis gaan en hun ramen dichtdoen, zodat de Dullahan hen niet kan zien en zij hem niet kunnen zien.

    Het enige wat wel werkt tegen de Dullahan is goud, maar niet als omkoping, want de Onthoofde Ruiter heeft geen interesse in rijkdom. In plaats daarvan wordt de Dullahan gewoon afgestoten door het metaal. Zelfs een enkele gouden munt, als die naar de Dullahan wordt gezwaaid, kan hem dwingen om weg te rijden en tenminste een tijdje weg te blijven van die plek.

    Symbolen en symboliek van de Dullahan

    Net als de banshee symboliseert de Dullahan de angst voor de dood en de onzekerheid van de nacht. Hij verschijnt nooit overdag en rijdt alleen na zonsondergang.

    Een theorie over het ontstaan van de Dullahan mythe is zijn verband met de Keltische god Crom Dubh. Deze god werd aanvankelijk vereerd als een vruchtbaarheidsgod, maar werd ook speciaal aanbeden door de oude Keltische koning Tighermas. Elk jaar, zo gaat het verhaal, offerde Tighermas mensen om de vruchtbaarheidsgod gunstig te stemmen via onthoofding in een poging een overvloedige oogst te garanderen.

    Toen het christendom in de 6e eeuw in Groot-Brittannië arriveerde, eindigde de verering van Crom Dubh echter, en daarmee ook de mensenoffers. De waarschijnlijke verklaring voor de Dullahan-mythe is dat men geloofde dat de incarnatie of boodschapper van de woedende Crom Dubh nu elke herfst door de velden van Ierland zwerft, om de offers op te eisen die het christendom hem heeft onthouden.

    Belang van de Dullahan in de moderne cultuur

    De mythe van de Dullahan heeft door de jaren heen vele delen van de westerse folklore bereikt en is ook vereeuwigd in talloze literaire werken. De bekendste zijn Mayne Reid's De Onthoofde Ruiter roman, Washington Irving's The Legend of Sleepy Hollow evenals een aantal Duitse verhalen van de gebroeders Grimm.

    Er zijn ook veel meer hedendaagse incarnaties van het personage, zoals:

    • De Monster Musume anime
    • De Durarara!! light novel en anime series
    • De 1959 Darby O'Gill en de Little People fantasie-avonturenfilm van Walt Disney
    • Interviews met Monster Girls manga

    Inpakken

    De naam Dullahan is misschien niet zo bekend, maar het beeld van de Ruiter zonder hoofd is niet meer weg te denken uit de moderne cultuur en komt voor in films, boeken, manga en andere vormen van kunst. We kunnen gerust stellen dat dit Keltische wezen springlevend is in de huidige maatschappij.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.