Pygmalion - ຊ່າງແກະສະຫຼັກຊາວກຣີກຂອງ Galatea

  • ແບ່ງປັນນີ້
Stephen Reese

    Pygmalion, ຮູບຊົງທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງ Cyprus, ເປັນກະສັດ ແລະເປັນຊ່າງແກະສະຫຼັກ. ລາວເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບການຕົກຫລຸມຮັກກັບຮູບປັ້ນທີ່ລາວໄດ້ແກະສະຫຼັກ. ຄວາມໂລແມນຕິກນີ້ເປັນແຮງບັນດານໃຈຂອງວັນນະຄະດີທີ່ໂດດເດັ່ນຫຼາຍອັນ, ເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງ Pygmalion ມີຊື່ສຽງ. ນີ້ແມ່ນການເບິ່ງທີ່ໃກ້ກວ່ານີ້.

    Pygmalion ແມ່ນໃຜ?

    ຕາມບາງແຫຼ່ງຂ່າວ, Pygmalion ເປັນລູກຊາຍຂອງ Poseidon , ເທບພະເຈົ້າຂອງທະເລກຣີກ. ແຕ່ບໍ່ມີບັນທຶກວ່າແມ່ຂອງລາວແມ່ນໃຜ. ລາວ​ເປັນ​ກະສັດ​ຂອງ​ໄຊ​ປຣັສ ແລະ​ເປັນ​ຊ່າງ​ແກະສະຫຼັກ​ງາ​ຊ້າງ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ. ວຽກງານສິລະປະຂອງລາວແມ່ນດີເລີດຫຼາຍທີ່ພວກເຂົາເບິ່ງຄືວ່າເປັນຈິງ. ລາວ​ອາ​ໄສ​ຢູ່​ເມືອງ​ປາໂຟສ​ໃນ​ປະເທດ​ໄຊປຣັດ. ບົດເລື່ອງອື່ນໆສະເຫນີວ່າ Pygmalion ບໍ່ແມ່ນກະສັດ, ແຕ່ເປັນພຽງແຕ່ຜູ້ຊາຍທົ່ວໄປ, ທັກສະການເປັນຊ່າງແກະສະຫຼັກແມ່ນດີເລີດ.

    Pygmalion ແລະແມ່ຍິງ

    ຫຼັງຈາກເບິ່ງແມ່ຍິງທີ່ເຮັດວຽກເປັນໂສເພນີ, Pygmalion ເລີ່ມດູຖູກເຂົາເຈົ້າ. ລາວຮູ້ສຶກອັບອາຍສໍາລັບແມ່ຍິງແລະຕັດສິນໃຈວ່າລາວຈະບໍ່ແຕ່ງງານແລະເສຍເວລາກັບເຂົາເຈົ້າ. ແທນທີ່ຈະ, ລາວໄດ້ເຈາະເລິກເຂົ້າໄປໃນຮູບປັ້ນຂອງລາວແລະສ້າງຮູບພາບທີ່ສວຍງາມຂອງແມ່ຍິງທີ່ສົມບູນແບບ.

    Pygmalion ແລະ Galatea

    ຜົນງານທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງລາວແມ່ນ Galatea , ເປັນຮູບປັ້ນທີ່ງົດງາມຈົນລາວບໍ່ສາມາດຊ່ວຍນາງຕົກໃຈໄດ້. Pygmalion ແຕ່ງຕົວສ້າງຂອງລາວໃນເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດແລະໃຫ້ເຄື່ອງປະດັບທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ລາວສາມາດຊອກຫາໄດ້. ທຸກໆມື້, Pygmalion ຈະຮັກ Galatea ສໍາລັບຊົ່ວໂມງ.

    Pygmalion ຕັດສິນໃຈອະທິຖານຫາ Aphrodite, ເທບທິດາແຫ່ງຄວາມງາມ ແລະຄວາມຮັກ, ເພື່ອໃຫ້ລາວພໍໃຈ. ລາວຖາມ Aphrodite ເພື່ອມອບຊີວິດໃຫ້ Galatea ເພື່ອໃຫ້ລາວຮັກນາງ. Pygmalion ໄດ້ອະທິຖານໃນງານບຸນຂອງ Aphrodite, ເປັນງານບຸນທີ່ມີຊື່ສຽງໃນ Cyprus ທັງຫມົດ, ແລະໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ Aphrodite. ເມື່ອ Pygmalion ກັບຄືນບ້ານຈາກງານບຸນ, ລາວໄດ້ກອດແລະຈູບ Galatea, ແລະທັນທີທັນໃດຮູບປັ້ນງາຊ້າງເລີ່ມອ່ອນລົງ. Aphrodite ໄດ້ເອື້ອອໍານວຍໃຫ້ລາວດ້ວຍພອນຂອງນາງ.

    ໃນບາງ myths, Aphrodite ໄດ້ໃຫ້ Pygmalion ຄວາມປາຖະຫນາຂອງລາວຍ້ອນຄວາມຄ້າຍຄືກັນຂອງ Galatea ມີກັບນາງ. Galatea ກັບຄືນມາມີຊີວິດຍ້ອນອໍານາດຂອງ Aphrodite, ແລະພວກເຂົາທັງສອງໄດ້ແຕ່ງງານກັບພອນຂອງເທບທິດາ. Pygmalion ແລະ Galatea ມີລູກສາວ, Paphos. ເມືອງ​ແຄມ​ຝັ່ງ​ທະເລ​ໃນ​ເກາະ​ໄຊ​ປຣັສ​ໄດ້​ຖືກ​ຕັ້ງ​ຊື່​ຕາມ​ນາງ.

    ນິທານກຣີກທີ່ຄ້າຍກັນ

    ມີເລື່ອງກຣີກອີກຫຼາຍເລື່ອງທີ່ວັດຖຸທີ່ບໍ່ມີຊີວິດມາສູ່ຊີວິດ. ບາງສ່ວນຂອງເຫຼົ່ານີ້ລວມມີ:

    • Daedalus ໃຊ້ສີເງິນດ່ວນເພື່ອໃຫ້ສຽງຂອງຮູບປັ້ນຂອງລາວ
    • Talos ເປັນຜູ້ຊາຍທອງແດງທີ່ມີຊີວິດແຕ່ຍັງປອມ
    • Pandora ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນ ອອກຈາກດິນເຜົາໂດຍ Hephaestus ແລະໃຫ້ຊີວິດໂດຍ Athena
    • Hephaestus ຈະສ້າງ automata ໃນກອງປະຊຸມຂອງລາວ
    • ປະຊາຊົນຍັງໄດ້ແຕ້ມການປຽບທຽບລະຫວ່າງ myth ຂອງ Pygmalion ແລະເລື່ອງຂອງ Pinocchio.
    • <1

      Pygmalion in the Arts

      Ovid's Metamorphoses ລາຍລະອຽດເລື່ອງຂອງ Pygmalion ແລະເຮັດໃຫ້ມັນມີຊື່ສຽງ. ໃນຮູບນີ້, ຜູ້ຂຽນອະທິບາຍເຫດການທັງຫມົດຂອງເລື່ອງຂອງ Pygmalion ກັບຮູບປັ້ນ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຊື່ Galatea ບໍ່ໄດ້ມາຈາກປະເທດເກຣັກບູຮານ. ມັນປະກົດວ່າເປັນໄປໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດໃນໄລຍະການປະດິດສ້າງ.

      ເລື່ອງຄວາມຮັກຂອງ Pygmalion ແລະ Galatea ໄດ້ກາຍເປັນຫົວຂໍ້ໃນວຽກງານສິລະປະຕໍ່ມາ, ເຊັ່ນ: ໂອເປຣາຂອງ Rousseau 1792, ຫົວຂໍ້ Pygmalion . George Bernard Shaw ອີງໃສ່ບົດລະຄອນປີ 1913 ຂອງລາວ Pygmalion ກ່ຽວກັບຄວາມໂສກເສົ້າຂອງ Ovid.

      ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, Willy Russel ໄດ້ຂຽນບົດລະຄອນທີ່ມີຊື່ວ່າ Education Rita, ໂດຍຖືເອົານິທານກຣີກເປັນແຮງບັນດານໃຈຂອງລາວ. . ຜູ້ຂຽນແລະນັກສິລະປິນອື່ນໆຈໍານວນຫນຶ່ງໄດ້ອີງໃສ່ວຽກງານຂອງເຂົາເຈົ້າກ່ຽວກັບ myths ຂອງ Pygmalion.

      ຜູ້ຂຽນບາງຄົນໄດ້ໃຊ້ເລື່ອງຂອງ Pygmalion ແລະ Galatea ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການມາເຖິງຊີວິດຂອງວັດຖຸທີ່ບໍ່ມີຊີວິດ, ແຕ່ການຮັບຮູ້ຂອງແມ່ຍິງທີ່ບໍ່ມີການສຶກສາ. .

      ໂດຍຫຍໍ້

      Pygmalion ເປັນຕົວລະຄອນທີ່ໜ້າສົນໃຈສຳລັບວິທີທີ່ລາວໄດ້ຮັບຄວາມໂປດປານຈາກ Aphrodite ຍ້ອນຄວາມສາມາດຂອງລາວ. myth ຂອງລາວໄດ້ກາຍເປັນອິດທິພົນຕໍ່ວຽກງານສິລະປະຂອງຍຸກ Renaissance ແລະເວລາທີ່ຜ່ານມາ. ເຖິງແມ່ນວ່າລາວບໍ່ແມ່ນວິລະຊົນຫຼືພະເຈົ້າ, ເລື່ອງຄວາມຮັກຂອງ Pygmalion ກັບຮູບປັ້ນຂອງລາວເຮັດໃຫ້ລາວມີຊື່ສຽງ.

    Stephen Reese ເປັນນັກປະຫວັດສາດທີ່ມີຄວາມຊ່ຽວຊານໃນສັນຍາລັກແລະ mythology. ລາວ​ໄດ້​ຂຽນ​ປຶ້ມ​ຫຼາຍ​ຫົວ​ກ່ຽວ​ກັບ​ເລື່ອງ​ນີ້, ແລະ​ວຽກ​ງານ​ຂອງ​ລາວ​ໄດ້​ລົງ​ພິມ​ໃນ​ວາ​ລະ​ສານ​ແລະ​ວາ​ລະ​ສານ​ໃນ​ທົ່ວ​ໂລກ. ເກີດແລະເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃນລອນດອນ, Stephen ສະເຫມີມີຄວາມຮັກຕໍ່ປະຫວັດສາດ. ຕອນເປັນເດັກນ້ອຍ, ລາວໃຊ້ເວລາຫຼາຍຊົ່ວໂມງເພື່ອຄົ້ນຫາບົດເລື່ອງເກົ່າແກ່ ແລະ ຄົ້ນຫາຊາກຫັກພັງເກົ່າ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ລາວສືບຕໍ່ອາຊີບການຄົ້ນຄວ້າປະຫວັດສາດ. ຄວາມຫຼົງໄຫຼຂອງ Stephen ກັບສັນຍາລັກແລະ mythology ແມ່ນມາຈາກຄວາມເຊື່ອຂອງລາວວ່າພວກເຂົາເປັນພື້ນຖານຂອງວັດທະນະທໍາຂອງມະນຸດ. ລາວເຊື່ອວ່າໂດຍການເຂົ້າໃຈ myths ແລະນິທານເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຮົາສາມາດເຂົ້າໃຈຕົວເອງແລະໂລກຂອງພວກເຮົາໄດ້ດີຂຶ້ນ.