পূবৰ ধৰ্মত মোক্ষৰ অৰ্থ কি?

  • এইটো শ্বেয়াৰ কৰক
Stephen Reese

বিষয়বস্তুৰ তালিকা

সুদূৰ পূবৰ ধৰ্মসমূহে তেওঁলোকৰ মাজত মূল ধাৰণাসমূহ ভাগ কৰে, যদিও ইয়াৰ ব্যাখ্যাত কেইটামান পাৰ্থক্য আছে। তেনে এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ ধাৰণা যিটো হিন্দু ধৰ্ম, জৈন ধৰ্ম, শিখ ধৰ্ম, আৰু বৌদ্ধ ধৰ্ম ৰ মূলতে আছে মোক্ষ – সম্পূৰ্ণৰূপে মুক্তি, পৰিত্ৰাণ, মুক্তি, আৰু মুক্তি মৃত্য আৰু পুনৰ্জন্ম ৰ চিৰন্তন চক্ৰৰ দুখৰ পৰা আত্মা। মোক্ষ হৈছে সেই সকলোবোৰ ধৰ্মতে চকা ভাঙি যোৱা, যিটো শেষ লক্ষ্যৰ দিশত তেওঁলোকৰ যিকোনো অনুশীলনকাৰীয়ে চেষ্টা কৰে। কিন্তু ই সঠিকভাৱে কেনেকৈ কাম কৰে?

মোক্ষ কি?

মোক্ষ, যাক মুক্তি বা বিমোক্ষ বুলিও কোৱা হয়, ইয়াৰ আক্ষৰিক অৰ্থ হৈছে মুক্তি সংস্কৃতত samsara muc শব্দৰ অৰ্থ মুক্ত আনহাতে sha শব্দটোৱে সংসাৰ বুজায়। সংসাৰৰ কথা ক’বলৈ গ’লে, সেইটোৱেই হৈছে মৃত্যু, দুখ আৰু পুনৰ্জন্মৰ চক্ৰ যিয়ে কৰ্মৰ জৰিয়তে মানুহৰ আত্মাক অন্তহীন লুপত বান্ধি ৰাখে। এই চক্ৰটো আলোকজ্জ্বলতাৰ পথত নিজৰ আত্মাৰ বৃদ্ধিৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ হ’লেও ই যন্ত্ৰণাদায়কভাৱে লেহেমীয়া আৰু বেদনাদায়ক হ’ব পাৰে। গতিকে, মোক্ষ হৈছে চূড়ান্ত মুক্তি, শিখৰৰ শীৰ্ষত থকা লক্ষ্য যিটো সকলো হিন্দু, জৈন, শিখ, আৰু বৌদ্ধে লাভ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে।

Moksha In Hinduism

যেতিয়া আপুনি... সকলোবোৰ বিভিন্ন ধৰ্ম আৰু ইয়াৰ বিভিন্ন চিন্তাধাৰালৈ চাওক, মোক্ষৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ মাত্ৰ তিনিটা উপায়তকৈও বহু বেছি উপায় আছে। যদি আমি আমাৰ প্ৰাৰম্ভিক চিন্তাধাৰা কেৱল হিন্দু ধৰ্মত সীমাবদ্ধ কৰি ৰাখিব বিচাৰো, তেন্তে আটাইতকৈ ডাঙৰধৰ্ম যিয়ে মোক্ষ বিচাৰে, তেন্তে বহুতো ভিন্ন হিন্দু সম্প্ৰদায়ে একমত যে মোক্ষ লাভৰ 3 টা মূল উপায় আছে – ভক্তি , জ্ঞান , আৰু কৰ্ম<৭>.

  • ভক্তি বা ভক্তি মাৰ্গা হৈছে কোনো বিশেষ দেৱতাৰ প্ৰতি নিজৰ ভক্তিৰ জৰিয়তে মোক্ষ বিচাৰি পোৱাৰ উপায়।
  • আনফালে জ্ঞান বা জ্ঞান মাৰ্গ হৈছে অধ্যয়ন আৰু জ্ঞান আহৰণৰ পদ্ধতি।
  • কৰ্ম বা কৰ্ম মাৰ্গা হৈছে পশ্চিমীয়াসকলে সঘনাই শুনা ধৰণ – ই হৈছে আনৰ বাবে ভাল কাম কৰা আৰু নিজৰ জীৱন কৰ্তব্যৰ প্ৰতি যত্ন লোৱাৰ ধৰণ। কৰ্ম হৈছে বেছিভাগ সাধাৰণ মানুহে ল’বলৈ চেষ্টা কৰা ধৰণ, কিয়নো জ্ঞান মাৰ্গাক অনুসৰণ কৰিবলৈ পণ্ডিত বা ভক্তি মাৰ্গ অনুসৰণ কৰিবলৈ সন্ন্যাসী বা পুৰোহিত হ’ব লাগিব।

বৌদ্ধ ধৰ্মত মোক্ষ

বৌদ্ধ ধৰ্মত মোক্ষ শব্দটো আছে যদিও বেছিভাগ চিন্তাধাৰাত ই তুলনামূলকভাৱে অস্বাভাৱিক। ইয়াত বহুত বেছি বিশিষ্ট শব্দটো হৈছে নিৰ্বাণ কাৰণ ইয়াকো সংসাৰৰ পৰা মুক্তিৰ অৱস্থা প্ৰকাশ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। দুয়োটা পদৰ কামৰ ধৰণ অৱশ্যে যথেষ্ট বেলেগ।

নিৰ্বাণ হৈছে সকলো বস্তু, অনুভূতি আৰু পৰিঘটনাৰ পৰা আত্মাৰ মুক্তিৰ অৱস্থা, আনহাতে মোক্ষ হৈছে আত্মাৰ গ্ৰহণযোগ্যতা আৰু মুক্তিৰ অৱস্থা . সহজ ভাষাত ক’বলৈ গ’লে দুয়োটা বেলেগ বেলেগ যদিও সংসাৰৰ সৈতে সম্পৰ্কত সঁচাকৈয়ে যথেষ্ট মিল আছে।

গতিকে নিৰ্বাণ বেছিভাগেই বৌদ্ধ ধৰ্মৰ সৈতে জড়িত যদিও মোক্ষক সাধাৰণতে হিন্দু বা জৈন ধাৰণা হিচাপে দেখা যায়।

জৈন ধৰ্মত মোক্ষ

ইয়াতশান্তিপূৰ্ণ ধৰ্ম, মোক্ষ আৰু নিৰ্বাণৰ ধাৰণা একে। জৈনসকলেও প্ৰায়ে কেৱল্য শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰি আত্মাৰ – কেৱলিন – মৃত্যু আৰু পুনৰ্জন্ম চক্ৰৰ পৰা মুক্তি প্ৰকাশ কৰে।

জৈনসকলে বিশ্বাস কৰে যে আত্মাত থাকি ভাল জীৱন যাপন কৰি মোক্ষ বা কেৱল্য লাভ কৰা হয়। স্থায়ী আত্মাৰ অস্তিত্ব অস্বীকাৰ আৰু ভৌতিক জগতৰ বান্ধোনৰ পৰা মুক্তিৰ বৌদ্ধ মতৰ সৈতে এইটো অসদৃশ।

জৈন ধৰ্মত মোক্ষ লাভৰ তিনিটা মূল উপায় হিন্দু ধৰ্মৰ সৈতে মিল আছে যদিও ইয়াৰ উপৰিও অতিৰিক্ত উপায় আছে:

  • সম্যক দৰ্শন (শুদ্ধ দৃষ্টিভংগী), অৰ্থাৎ বিশ্বাসৰ জীৱন যাপন কৰা
  • সম্যক জ্ঞান (শুদ্ধ জ্ঞান), বা জ্ঞান
  • সম্যক চৰিত্ৰ (শুদ্ধ আচৰণ)ৰ সন্ধানত নিজকে উৎসৰ্গা কৰা – আনৰ প্ৰতি ভাল আৰু দাতব্য হৈ নিজৰ কৰ্মৰ ভাৰসাম্য উন্নত কৰা

শিখ ধৰ্মত মোক্ষ

পশ্চিমীয়া দেশৰ মানুহে প্ৰায়ে মুছলমান বুলি ভুল কৰা শিখসকলৰ আন তিনিটা ডাঙৰ এছিয়ান ধৰ্মৰ সৈতে সাদৃশ্য আছে। তেওঁলোকেও মৃত্য আৰু পুনৰ্জন্ম ৰ চক্ৰত বিশ্বাস কৰে আৰু তেওঁলোকেও মোক্ষ – বা মুক্তি – সেই চক্ৰৰ পৰা মুক্তি হিচাপে লয়।

শিখ ধৰ্মত অৱশ্যে মুক্তি একান্তভাৱে ঈশ্বৰৰ কৃপাৰ দ্বাৰা লাভ কৰা হয়, অৰ্থাৎ হিন্দুসকলে ভক্তি আৰু জৈনসকলে সম্য়ক দৰ্শন বুলি কোৱা। শিখসকলৰ বাবে নিজৰ ইচ্ছাতকৈ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি ভক্তি বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণমুক্তিৰ বাবে। লক্ষ্য হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে ইয়াত মুক্তি হৈছে মাত্ৰ অতিৰিক্ত পুৰস্কাৰ যদিহে তেওঁলোকে ধ্যান-ধাৰণাৰ জৰিয়তে প্ৰশংসা আৰু বহুতো শিখ ঈশ্বৰৰ নাম ৰ পুনৰাবৃত্তিত নিজৰ জীৱনটো সফলতাৰে উৎসৰ্গা কৰিছে।

FAQ

প্ৰশ্ন: মোক্ষ আৰু পৰিত্ৰাণ একে নেকি?

উ: অব্ৰাহাম ধৰ্ম ত পৰিত্ৰাণক মোক্ষৰ বিকল্প হিচাপে চোৱাটো সহজ। আৰু সেই সমান্তৰাল কৰাটো তুলনামূলকভাৱে শুদ্ধ হ’ব – মোক্ষ আৰু পৰিত্ৰাণ দুয়োটাই আত্মাক দুখৰ পৰা মুক্ত কৰে৷ সেই দুখৰ উৎস সেই ধৰ্মবোৰত পৰিত্ৰাণৰ পদ্ধতিৰ দৰেই বেলেগ, কিন্তু পূৰ্বাঞ্চলৰ ধৰ্মৰ প্ৰেক্ষাপটত মোক্ষ সঁচাকৈয়ে পৰিত্ৰাণ।

প্ৰশ্ন: মোক্ষৰ ঈশ্বৰ কোন?

উ: বিশেষ ধৰ্মীয় পৰম্পৰাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি মোক্ষ কোনো বিশেষ দেৱতাৰ সৈতে জড়িত হ’ব পাৰে বা নহ’বও পাৰে। সাধাৰণতে এনে নহয়, কিন্তু ওডিয়া হিন্দু ধৰ্মৰ দৰে কিছুমান আঞ্চলিক হিন্দু পৰম্পৰা আছে য’ত জগন্নাথ দেৱতাক মোক্ষ “দিব” পৰা একমাত্ৰ দেৱতা হিচাপে গণ্য কৰা হয়। হিন্দু ধৰ্মৰ এই পন্থাত জগন্নাথ এজন পৰম দেৱতা, আৰু তেওঁৰ নামৰ আক্ষৰিক অৰ্থত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ প্ৰভু বুলি অনুবাদ কৰা হয়। কৌতুহলজনকভাৱে ভগৱান জগন্নাথৰ নামটোৱেই ইংৰাজী শব্দ Juggernaut ৰ উৎপত্তি।

প্ৰশ্ন: জীৱ-জন্তুৱে মোক্ষ লাভ কৰিব পাৰেনে?

উ: পশ্চিমীয়া ধৰ্মত আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত, আছে জীৱ-জন্তুৱে পৰিত্ৰাণ লাভ কৰি স্বৰ্গলৈ যাব পাৰে নে নোৱাৰে সেই সম্পৰ্কে চলি থকা বিতৰ্ক। ইষ্টাৰ্ণত এনে বিতৰ্ক নাইধৰ্মবোৰত অৱশ্যে জীৱ-জন্তু মোক্ষ লাভ কৰাত অক্ষম হোৱাৰ বাবে। সংসাৰৰ মৃত্যু আৰু পুনৰ্জন্ম চক্ৰৰ অংশ যদিও মানুহৰ মাজত পুনৰ জন্ম লোৱা আৰু তাৰ পিছত মোক্ষ লাভ কৰাৰ পৰা তেওঁলোকৰ আত্মা বহু দূৰত। এক অৰ্থত জীৱ-জন্তুৱে মোক্ষ লাভ কৰিব পাৰে কিন্তু সেই জীৱনত নহয় – মোক্ষ পোৱাৰ সম্ভাৱনা পাবলৈ অৱশেষত এজন ব্যক্তিৰ ৰূপত পুনৰ জন্ম ল’ব লাগিব।

প্ৰশ্ন: মোক্ষৰ পিছত পুনৰ্জন্ম হয়নে?<৫><১৭><০>উঃ নাই, এই শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰা কোনো ধৰ্ম অনুসৰি নহয়। পুনৰ্জন্ম বা পুনৰ্জন্ম তেতিয়া হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয় যেতিয়া আত্মাক অভাৱত এৰি দিয়া হয় কাৰণ ই এতিয়াও ভৌতিক ক্ষেত্ৰখনৰ সৈতে বান্ধ খাই থাকে আৰু আলোকজ্জ্বলতা লাভ কৰা নাই। মোক্ষত উপনীত হ’লে অৱশ্যে এই ইচ্ছা পূৰণ হয় আৰু সেয়েহে আত্মাৰ পুনৰ্জন্মৰ আৰু প্ৰয়োজন নাই।

প্ৰশ্ন: মোক্ষ কেনে অনুভৱ হয়?

উ: আটাইতকৈ সহজ শব্দ পূৰ্বাঞ্চলৰ শিক্ষকসকলে মোক্ষ লাভ কৰাৰ অনুভৱক সুখ বুলি বৰ্ণনা কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে। এইটো প্ৰথমতে কম কোৱা যেন লাগে, কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা আত্মাৰ সুখক বুজোৱা হৈছে, আত্মাৰ সুখক নহয়। গতিকে, মোক্ষত উপনীত হোৱাটোৱে আত্মাক সম্পূৰ্ণ সন্তুষ্টি আৰু পৰিপূৰ্ণতাৰ অনুভূতি দিয়ে বুলি বিশ্বাস কৰা হয় কাৰণ ই অৱশেষত নিজৰ চিৰন্তন লক্ষ্য উপলব্ধি কৰিছে।

সামৰণিত

এছিয়াৰ কেইবাটাও বৃহৎ ধৰ্মৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ, মোক্ষ হৈছে কোটি কোটি মানুহে চেষ্টা কৰা অৱস্থা – সংসাৰৰ পৰা মুক্তি, মৃত্যুৰ চিৰন্তন চক্ৰ আৰু শেষত পুনৰ্জন্ম। মোক্ষ এক কঠিন অৱস্থা লাভ কৰা আৰু বহুতেগোটেই জীৱন ইয়াৰ প্ৰতি উৎসৰ্গা কৰে কেৱল মৰিবলৈ আৰু পুনৰ্জন্ম ল'বলৈ। তথাপিও ই হৈছে সকলোৱে লাভ কৰিবলগীয়া চূড়ান্ত মুক্তি, যদিহে তেওঁলোকে বিচাৰে যে তেওঁলোকৰ আত্মা অৱশেষত শান্তি .

ত থকাটো

ষ্টিফেন ৰিজ এজন ইতিহাসবিদ যিয়ে প্ৰতীক আৰু পৌৰাণিক কাহিনীৰ বিশেষজ্ঞ। এই বিষয়ত তেওঁ কেইবাখনো গ্ৰন্থ লিখিছে, আৰু তেওঁৰ ৰচনা বিশ্বৰ আলোচনী আৰু আলোচনীত প্ৰকাশ পাইছে। লণ্ডনত জন্মগ্ৰহণ কৰি ডাঙৰ-দীঘল হোৱা ষ্টিফেনৰ ইতিহাসৰ প্ৰতি সদায় প্ৰেম আছিল। সৰুতে তেওঁ ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা প্ৰাচীন গ্ৰন্থসমূহৰ ওপৰত পোৰ কৰি পুৰণি ধ্বংসাৱশেষবোৰ অন্বেষণ কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত তেওঁ ঐতিহাসিক গৱেষণাৰ কেৰিয়াৰ গঢ়িবলৈ সক্ষম হয়। প্ৰতীক আৰু পৌৰাণিক কাহিনীৰ প্ৰতি ষ্টিফেনৰ আকৰ্ষণ তেওঁৰ বিশ্বাসৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে যে সেইবোৰেই হৈছে মানৱ সংস্কৃতিৰ ভেটি। তেওঁৰ মতে এই মিথ আৰু কিংবদন্তিবোৰ বুজি পাই আমি নিজকে আৰু আমাৰ পৃথিৱীখনক ভালদৰে বুজিব পাৰিম।